Lubanie (gromada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Gromada Lubanie)
Lubanie
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

bydgoskie

Powiat

aleksandrowski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Lubanie

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

9

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

27

brak współrzędnych

Lubanie – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].

Gromadę Lubanie z siedzibą GRN w Lubaniu utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie aleksandrowskim w woj. bydgoskim, na mocy uchwały nr 24/1 WRN w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Lubanie, Probostwo Dolne, Probostwo Górne, Kawka, Mikanowo, Gąbinek, Kucerz, Barcikowo i Siutkówek oraz miejscowości Włoszyca Żwirownia wieś i Kocia Górka z dotychczasowej gromady Włoszyca ze zniesionej gminy Lubanie w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[7].

31 grudnia 1959 do gromady Lubanie włączono obszar zniesionej gromady Janowice w tymże powiecie[8].

1 stycznia 1967 z gromady Lubanie włączono wieś Kałęczynek o ogólnej powierzchni 141,58 ha z gromady Bądkowo w tymże powiecie[9].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[10]. 1 stycznia 1973 w powiecie aleksandrowskim reaktywowano gminę Lubanie[11] (od 1999 gmina Lubanie znajduje się w powiecie włocławskim w woj. kujawsko-pomorskim).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 24/1 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu aleksandrowskiego; w ramach Zarządzenia Nr 9 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 18 listopada 1954 w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 5 października 1954 dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 12, Poz. 63)
  7. Ogłoszenie uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Aleksandrowie Kujawskim z 2. X. 1954, ustalającej liczbę członków gromadzkich rad narodowych powiatu aleksandrowskiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 9 października 1954 r., Nr. 10, Poz. 38)
  8. Uchwała Nr 24/59 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 2 września 1959 r. w sprawie utworzenia i zniesienia niektórych gromad w województwie bydgoskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 21 grudnia 1959 r., Nr. 8, Poz. 93)
  9. Uchwała Nr VII/35/66 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 28 grudnia 1966 r. w sprawie zmiany granic administracyjnych gromad Bądkowo i Lubanie w powiecie Aleksandrów Kuj. oraz zmiany siedziby Gromadzkiej Rady Narodowej w Świerkocinie, pow. Grudziądz (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 30 grudnia 1966 r., Nr. 27, Poz. 219)
  10. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  11. Uchwała Nr XVIII/88/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie bydgoskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 9 grudnia 1972 r., Nr. 17, Poz. 200)