Groniki (Gorce)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1027 m n.p.m. |
Położenie na mapie Gorców  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°33′32,2″N 20°02′46,0″E/49,558944 20,046111
| |
Groniki (1027 m) – szczyt w głównym grzbiecie Gorców, który biegnie od Turbacza do Przełęczy Sieniawskiej. Grzbietem tym biegnie dział wodny między Rabą a Dunajcem oraz znakowany szlak turystyki pieszej i rowerowej. Południowy stok Groników opada do doliny potoku Obidowiec w miejscowości Obidowa, północny do dolinki Potoku Snozy[1].
Groniki są całkowicie porośnięte lasem. Niewielka polana znajduje się po ich zachodniej stronie na grzbiecie między Gronikami a Starymi Wierchami[1]. Dawniej na szczycie Groników stała drewniana wieża pomiarowa. Były one znacznie bardziej bezleśne, niż obecnie. Na ich grzbiecie i stokach były polany, które już w czasach J. Nyki zarastały borówczyskami. W lipcu zbierali je mieszkańcy wsi Obidowa i Poręba Wielka za pomocą specjalnych „rafek”. Jedna osoba zbierała w ciągu dnia około 30 l borówek[2]. Polany z borówkami zarosły już lasem[1].
Przez Groniki biegnie granica między powiatem limanowskim i powiatem nowotarskim. Stoki południowe należą do wsi Obidowa w powiecie nowotarskim i znajdują się poza granicami Gorczańskiego Parku Narodowego, stoki północne znajdują się na obszarze tego parku, w granicach wsi Poręba Wielka[1].
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]Przez Groniki prowadzi Główny Szlak Beskidzki[3] i ścieżka edukacyjna[4].
odcinek: Rabka-Zdrój – Tatarów – Maciejowa – Przysłop – Bardo – Jaworzyna Ponicka – Pośrednie – Schronisko PTTK na Starych Wierchach – Groniki – Pudziska – Obidowiec – Rozdziele – Turbacz. Odległość 16,7 km, suma podejść 970 m, suma zejść 220 m, czas przejścia 5 godz. 35 min, z powrotem 4 godz. 50 min[3].
ścieżka edukacyjna „Wokół doliny Poręby”, odcinek: Stare Wierchy – Droga Kopana – polana Suchora[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-06].
- ↑ Józef Nyka, Gorce. Przewodnik, Sport i Turystyka, 1965.
- ↑ a b Gorce. Mapa turystyczna 1: 50 000, Kraków: Compass, 2007, ISBN 83-89472-59-7.
- ↑ a b M. Cieszkowski, P. Lubieński, Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8.