Grotoszczur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grotoszczur
Boromys
G.S. Miller, 1916[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – czaszka grotoszczura leśnego (B. torrei)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

jeżozwierzokształtne

Nadrodzina

Octodontoidea

Rodzina

kolczakowate

Podrodzina

pieczarowce

Rodzaj

grotoszczur

Typ nomenklatoryczny

Boromys offella G.S. Miller, 1916

Gatunki

2 gatunki – zobacz opis w tekście

Grotoszczur[2] (Boromys) – wymarły rodzaj ssaków z podrodziny pieczarowców (Heteropsomyinae) w obrębie rodziny kolczakowatych (Echimyidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmował gatunki występujące na Kubie[3][4][5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1916 roku amerykański botanik i zoolog Gerrit Smith Miller na łamach Smithsonian Miscellaneous Collection[1]. Na gatunek typowy Miller wyznaczył (oryginalne oznaczenie) grotoszczura karaibskiego (B. offella).

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Boromys: gr. βορος boros ‘łakomy’[6]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[7].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należały następujące gatunki[8][3][2]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b G.S. Miller. Bones of mammals from Indian sites in Cuba and Santo Domingo. „Smithsonian Miscellaneous Collection”. 66 (12), s. 7, 1916. (ang.). 
  2. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 296. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 572. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. Appendix 1. Extinct species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 706. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Boromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-20].
  6. Jaeger 1959 ↓, s. 38.
  7. Jaeger 1959 ↓, s. 160.
  8. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]