Grupa Operacyjna „Jasło”
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Jasło |
| Formacja | |
| Podległość | |
Grupa Operacyjna „Jasło” (GO „Jasło”) – grupa operacyjna Wojska Polskiego.
Z dniem 25 sierpnia 1939 roku decyzją Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych dowództwo Odcinka „Jasło” oraz Pododcinków „Sucha”, „Nowy Sącz” i „Sanok” zostały wcielone do KOP[1].
Grupa Operacyjna „Jasło” w kampanii wrześniowej walczyła w składzie Armii „Karpaty”.
| Organizacja pokojowa | Organizacja wojenna |
|---|---|
| Dowództwo Odcinka „Jasło” | Dowództwo GO „Jasło” |
| Pododcinek „Nowy Sącz” | 2 Brygada Górska |
| Pododcinek „Sanok” | 3 Brygada Górska |
| Pododcinek „Sucha” |
| Obsada personalna dowództwa[2] | ||
|---|---|---|
| dowódca | gen. bryg. Kazimierz Orlik-Łukoski | |
| szef sztabu | ppłk dypl. Adam Rudnicki | do 8 IX 1939 |
| ppłk dypl. Włodzimierz Rytarowski | do 11 IX 1939 | |
| mjr dypl. Jan Pawłowski | od 12 IX 1939 | |
| oficer informacyjny | kpt. art. Henryk Boroń[a] | |
| oficer operacyjny | kpt. dypl. Aleksander Kieres | |
| kwatermistrz | kpt. dypl. art. Tadeusz Deska | |
| dowódca łączności | mjr łącz. Kazimierz Józef Hojarski[b] | |
| dowódca saperów | kpt. Stanisław Bielenin | |
| szef służby zdrowia | mjr lek. dr Ignacy Bernard Chrzanowski[c] | |
| szef służby weterynaryjnej | kpt. lek. wet. dr Marian Górniewicz | |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kpt. art. Henryk Boroń był słuchaczem I rocznika Kursu 1938-1940 Wyższej Szkoły Wojennej. W 1940 roku we Francji był dowódcą 1 baterii 2 pal.
- ↑ Kazimierz Józef Hojarski ps. „Bocheński”, „Wandek” (ur. 26 lipca 1898, zm. 4 czerwca 1976 we Wrocławiu) – podpułkownik łączności Wojska Polskiego. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 4 pułku piechoty Legionów Polskich[3]. W czasie pokoju pełnił służbę w 2 płącz. w Jarosławiu, 5 btlgr w Krakowie i Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu (od czerwca 1934 roku[4]). Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów łączności. Przed objęciem stanowiska dowódcy łączności Odcinka „Jasło” był dowódcą łączności 24 DP w Jarosławiu. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi[5]. W 1944 roku był szefem łączności Obszaru Warszawskiego AK. Wziął udział w powstaniu warszawskim. 1 września 1944 roku został mianowany podpułkownikiem. Po zakończeniu powstania przebywał w niemieckiej niewoli. 9 czerwca 1976 roku został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim[6].
- ↑ Mjr lek. dr Ignacy Bernard Chrzanowski (ur. 20 maja 1895 roku) do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej. W 1923 roku uzyskał dyplom doktora nauk medycznych. 18 lutego 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych (grupa lekarzy). W styczniu 1934 roku został przeniesiony z 5 dak do 20 pp w Krakowie na stanowisko starszego lekarza[7]. Od listopada 1935 roku pełnił służbę w 5 Szpitalu Okręgowym w Krakowie. W marcu 1939 roku na stanowisku starszego ordynatora oddziału ocznego. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CLVIII.
- ↑ Dalecki 1979 ↓, s. 298.
- ↑ Kazimierz Józef Hojarski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-09)]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 167.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 264, 538.
- ↑ Kazimierz Józef Hojarski. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2019-10-09]..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 16.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 369, 893.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.