Gruszycznik jednokwiatowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Gruszycznik jednokwiatowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena eukarionty
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny zielone
Nadgromada rośliny telomowe
Gromada rośliny naczyniowe
Podgromada rośliny nasienne
Nadklasa okrytonasienne
Klasa Magnoliopsida
Nadrząd astropodobne
Rząd wrzosowce
Rodzina wrzosowate
Rodzaj gruszycznik
Gatunek gruszycznik jednokwiatowy
Nazwa systematyczna
Moneses uniflora (L.) A. Gray
Manual 273. 1848
Synonimy
  • Pyrola uniflora L.[3]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Gruszycznik jednokwiatowy, gruszyczka jednokwiatowa, monezes jednokwiatowy[4] (Moneses uniflora (L.) A. Gray) – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych (Ericaceae Juss.). Pochodzi z Europy i Ameryki Północnej. W Polsce dość częsta w górach. Objęta ochroną częściową.

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Naturalny zasięg występowania obejmuje tereny Ameryki Północnej (Kanada: Jukon, Manitoba, Nowa Fundlandia, Nowa Szkocja, Nowy Brunszwik, Ontario, Quebec, Wyspa Księcia Edwarda; USA: Alaska, Arizona, Connecticut, Dakota Południowa, Idaho, Kalifornia, Kolorado, Maine, Massachusetts, Michigan, Minnesota, Montana, New Hampshire, Nowy Meksyk, Ohio, Oregon, Rhode Island, Vermont, Waszyngton, Wyoming) i Europy (Albania, Austria, Bułgaria, Czechy, Dania, Finlandia, Francja, Hiszpania, Holandia, dawna Jugosławia, Niemcy, Norwegia, Polska, Rumunia, Szwajcaria, Węgry, Wielka Brytania, Włochy)[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Łodyga
Wzniesiona, dość gruba, osiąga do 20 cm wysokości, zwykle z jednym jajowatym, łuskowatym liściem.
Liście
Skórzaste i zimotrwałe. Ma tylko kilka (zwykle 3–6) liści odziomkowych zebranych w rozetkę. Liście jajowate lub podługowate, o średnicy 1–1,5 cm, karbowano-ząbkowanych.
Kwiaty
Ma tylko jeden duży kwiat na szczycie praktycznie bezlistnej łodygi. Podczas kwitnięcia zwisa on w dół, potem łodyżka wyprostowuje się. Biały kwiat z szeroko rozwartą koroną osiąga do 2,5 cm średnicy i wydziela przyjemny zapach. Kielicha brak, 5 płatków korony o falowanych brzegach. Słupek z grubą, beczkowatą zalążnią, prosta szyjka słupka z wyraźnie 5-łatkowym zielonkawym znamieniem, dłuższa od płatków korony. Bardzo charakterystyczne pręciki o grubych nitkach, każdy zakończony kilkoma słupkowatymi pylnikami z rożkami.
Owoc
Pękająca szparami torebka.

  • Kwiat

  • Owoc

  • Morfologia

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Bylina, chamefit. Kwitnie od czerwca do lipca, jest rośliną owadopylną. Pręciki i słupek dojrzewają równocześnie. Siedlisko: Lasy iglaste, rzadziej liściaste. W górach spotykana po regiel dolny[5]. Gatunek charakterystyczny dla: Ass. Empetro nigri-Pinetum, All. Vaccinio-Piceion i Ass. Galio rotundifolii-Piceetum (carpaticum)[6].

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

Od 2014 roku gatunek jest objęty w Polsce ochroną częściową[7]. Został umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-13] (ang.).
  3. ↑ a b Moneses uniflora. W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. [dostęp 2010-08-25].
  4. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. ↑ Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
  6. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  7. ↑ Dz.U. z 2014 r. nr 0, poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
  8. ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  1. Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  2. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gruszycznik_jednokwiatowy&oldid=62816368”