Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów
| Data założenia |
1958 |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres | |
Położenie na mapie Gruzji  | |
 41°43′03,40″N 44°46′59,99″E/41,717611 44,783331
| |
| Strona internetowa | |
Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów (gruz. საქართველოს ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი) – instytucja naukowa zajmująca się konserwacją i badaniem rękopisów. Po powstaniu w 1958 roku w Tbilisi Centrum nosiło nazwę Instytut Rękopisów i podlegało Gruzińskiej Narodowej Akademii Nauk. Od 2006 jest jednostką samodzielną podlegającą Ministerstwu Edukacji i Nauki. Jego dyrektorem, od maja 2015, jest Zaza Abashidze.
Historia
[edytuj | edytuj kod]30 czerwca 1958 roku dekretem Prezydium Akademii Nauk Gruzińskiej SRR został powołany Instytut, który przejął zbiory Wydziału Rękopisów Gruzińskiego Muzeum Państwowego (obecnie Narodowego). W 1956 roku przeprowadził się on do własnego budynku. W latach 1962–2006 nosił imię Korneli Kekelidze. W 2006 roku Instytut został wyodrębniony Gruzińskiej Narodowej Akademii Nauk[1], a w 2007 roku przekształcony w Narodowe Centrum Rękopisów[2]. Podlega Ministerstwu Edukacji i Nauki. Od 2015 roku nosi ono nazwę Gruzińskie Narodowe Centrum Rękopisów im. Korneli Kekelidze[3][1].
Przechowywane są tu kolekcje rękopisów oraz dokumentów w języku ormiańskim, greckim, perskim, arabskim, azerskim, hebrajskim, syryjskim, tureckim, rosyjskim i innych językach. Najliczniejszą grupę stanowią rękopisy gruzińskie. Pochodzą z wieków V-XIX i przechowywane są w czterech kolekcjach: A, H, Q oraz S[4]. W skład kolekcji wchodzą dzieła i dokumenty o charakterze zarówno religijnym, jak i świeckim. Dzieła religijne opisują m.in. żywoty świętych męczenników. Ponadto do kolekcji należą pisma o charakterze astrologicznym, geograficznym, medycznym, matematycznym i militarnym[5].
Kolekcja greckich rękopisów zawiera 51 egzemplarzy, pochodzących z wieków IX-XVIII. Są one kopiami zarówno dzieł starożytnych, jak i nowożytnych. Rękopisy pisane są na papierze i pergaminie. Większość z nich ma kościelne przeznaczenie (m.in. rękopisy biblijne), ale są wśród nich również traktaty medyczne[6]. Kolekcja rosyjskich rękopisów liczy ponad 500 egzemplarzy. Większość z nich ma późne pochodzenie, od XVI do XIX wieku. Wśród nich znajdują się przekłady korespondencji gruzińskich królów, gruzińskiej arystokracji, autografy Lwa Tołstoja oraz Piotra Czajkowskiego, cerkiewnych dokumentów.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b კორნელი კეკელიძის სახელობის საქართველოს ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი. History [online] [dostęp 2021-01-27] (ang.).
- ↑ National Center for Manuscripts [online], web.archive.org, 8 sierpnia 2014 [dostęp 2021-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-08].
- ↑ კორნელი კეკელიძის სახელობის საქართველოს ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი [online] [dostęp 2021-01-27] (gruz.).
- ↑ კორნელი კეკელიძის სახელობის საქართველოს ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი [online] [dostęp 2021-01-27] (gruz.).
- ↑ კორნელი კეკელიძის სახელობის საქართველოს ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი. Georgian Manuscripts [online] [dostęp 2021-01-27] (ang.).
- ↑ კოლექცია [online], archive.vn, 2 lipca 2013 [dostęp 2021-01-27].