Komputerowa gra sportowa
Komputerowa gra sportowa – gatunek gier komputerowych, których tematyką są dyscypliny sportowe związane z aktywnością fizyczną. Gry sportowe symulują wybrane aspekty prawdziwej lub wymyślonej dyscypliny sportowej, wymagając od gracza umiejętności powiązanych ze zręcznością i myśleniem strategicznym[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Komputerowe gry sportowe dzielą się na dwa podgatunki. W pierwszym gracz kieruje bezpośrednio zawodnikami w spotkaniach sportowych, a zarządzanie drużynami należy do opcjonalnych funkcji gry. W drugim natomiast, gracz nie posiada bezpośredniej kontroli nad zawodnikami, a jego zadaniem jest zarządzanie drużyną sportowców - ten typ gry jest nazywany menedżerem sportowym albo grą menedżerską (ang. manager game)[2]. Wysuwany jest również podział gier sportowych na symulacyjne (próbujące wiernie oddać realia danej dyscypliny), zręcznościowe (gry ukierunkowane na akcję i upraszczające zasady rozgrywki, na przykład komórkowe) oraz menedżerskie[3]. Gry sportowe symulują różne dyscypliny: gry zespołowe (na przykład piłkę nożną, koszykówkę, hokej na lodzie), dyscypliny związane z lekkoatletyką (podgatunek „olimpiad”), sporty walki (boks, wrestling) czy też sporty ekstremalne (snowboarding, skateboarding)[4].
Głównym trybem rozgrywki w grach związanych ze sportami zespołowymi jest zwykle wirtualny mecz, podczas którego gracz może przerwać rozgrywkę, aby, na przykład, wymienić zawodników lub opracować nową taktykę. Inne tryby gry, związane z innymi właściwościami danej dyscypliny, umożliwiają sprawdzenie zdolności i statystyk sportowców, zatrudnianie bądź sprzedawanie zawodników, zmianę posiadanego składu czy też sprawdzanie terminarza spotkań. Menu gry w takich trybach często jest ilustrowane tabelami i wykresami[2].
Zasady rozgrywki w grach sportowych zwykle są podobne do istniejących w prawdziwych dyscyplinach sportowych[5]. Tryby rozgrywki zależą od dyscypliny, na przykład w symulacjach sportów zespołowych gracz może zagrać pojedyncze spotkanie, poprowadzić drużynę w jednym sezonie, turnieju albo na przestrzeni lat; w tym ostatnim przypadku często dostępne są opcje charakterystyczne dla zawodu menedżera[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ernest Adams: Fundamentals of Game Design. Berkeley: New Riders, 2010, s. 482. ISBN 978-0-321-64337-7.
- ↑ a b Ernest Adams: Fundamentals of Game Design. Berkeley: New Riders, 2010, s. 483. ISBN 978-0-321-64337-7.
- ↑ Kretschmann Paul: Development of Competencies by Playing. W: 2nd European Conference on Games Based Learning. Academic Conferences Limited, 2008, s. 244–245. ISBN 978-1-906638-18-4.
- ↑ Kevin Oxland: Gameplay and Design. Harlow: Pearson Education, 2004, s. 33–34. ISBN 978-0-321-20467-7.
- ↑ a b Ernest Adams: Fundamentals of Game Design. Berkeley: New Riders, 2010, s. 485–486. ISBN 978-0-321-64337-7.