Grytuny
55°32′13″N 26°36′27″E/55,536944 26,607500| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
211985 |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 55°32′13″N 26°36′27″E/55,536944 26,607500
| |
Grytuny (biał. Грытуны; ros. Гритуны) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Widze.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów wieś w granicach Imperium Rosyjskiego[1].
W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie brasławskim, w gminie Dryświaty[2][3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 149 osób, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 26 budynków mieszkalnych[2]. Zgodnie z Wykazem z 1931 wieś zamieszkiwało 197 osób w 36 budynkach, a nie wymieniony wcześniej folwark 3 osoby w 1 domu[3].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Dryświatach. Podlegała pod Sąd Grodzki w m. Turmont i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dryświatach[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Grytuny, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Dryświaty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 542.
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 5.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 5.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 500.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Grytuny, wieś, pow. nowoaleksandrowski, gm. Dryświaty, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 542.