Grzegorz Schetyna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Elfhelm (dyskusja | edycje) o 22:54, 5 gru 2010. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Grzegorz Schetyna
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1963
Opole

Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 8 lipca 2010

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Bronisław Komorowski

Tymczasowo wykonujący obowiązki Prezydenta RP
Okres

od 8 lipca 2010
do 6 sierpnia 2010[1]

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Bogdan Borusewicz

Wicepremier,
minister spraw wewnętrznych i administracji
Okres

od 16 listopada 2007
do 13 października 2009

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Władysław Stasiak[2]

Następca

Jerzy Miller[3]

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Platformy Obywatelskiej
Okres

od 9 października 2009
do 22 lipca 2010

Przynależność polityczna

Platforma Obywatelska

Poprzednik

Grzegorz Dolniak (p.o.)

Następca

Tomasz Tomczykiewicz

Obchody 600-lecia bitwy grunwaldzkiej z udziałem delegacji polskiej, litewskiej, rumuńskiej i mołdawskiej, 17 lipca 2010

Grzegorz Juliusz Schetyna (ur. 18 lutego 1963 w Opolu) – polski polityk i przedsiębiorca, z wykształcenia historyk. Poseł na Sejm III, IV, V i VI kadencji, w latach 2007–2009 minister spraw wewnętrznych i administracji oraz wicepremier w rządzie Donalda Tuska, w latach 2009–2010 przewodniczący klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej. Od 8 lipca 2010 marszałek Sejmu RP oraz tymczasowo wykonujący obowiązki Prezydenta RP (do 6 sierpnia 2010).

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Syn Zbigniewa i Danuty Schetynów. Przed 1989 był działaczem opozycji antykomunistycznej, w tym Solidarności Walczącej[4]. Początkowo studiował prawo[5], w 1990 ukończył historię na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Na uczelni był przez kilka lat przewodniczącym Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Od 1988 przewodniczył Międzyuczelnianemu Komitetowi Strajkowemu NZS we Wrocławiu.

Działalność polityczna w latach 1989–2010

W 1989 wszedł w skład Ogólnopolskiego Komitetu Strajkowego NZS. Kwestionował ustalenia Okrągłego Stołu, zarzucając Lechowi Wałęsie nieuwzględnienie kwestii legalności NZS[6]. W latach 1990–1991 był dyrektorem Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, a w latach 1991–1992 wicewojewodą wrocławskim. Współtworzył Radio Eska na Dolnym Śląsku (razem z Rafałem Dutkiewiczem), był także właścicielem koszykarskiego klubu Śląsk Wrocław.

W latach 1997–2007 sprawował mandat posła III, IV i V kadencji – początkowo z okręgu wrocławskiego, a od 2005 z legnickiego. W wyborach parlamentarnych w 2007 został wybrany posłem VI kadencji, otrzymując 54 345 głosów.

Należał do KLD i Unii Wolności. Od 2001 działa w Platformie Obywatelskiej. Pełni funkcję sekretarza generalnego tej partii, a od 2006 także przewodniczącego struktur dolnośląskich.

Od 16 listopada 2007 minister spraw wewnętrznych i administracji oraz wicepremier w rządzie Donalda Tuska. 7 października 2009 podał się do dymisji[7]. Dwa dni później wybrany został szefem klubu parlamentarnego PO. Prezydent Lech Kaczyński odwołał go ze składu Rady Ministrów i zajmowanych urzędów dnia 13 października[8].

Marszałek Sejmu

5 lipca 2010 został ogłoszony kandydatem Platformy Obywatelskiej na stanowisko Marszałka Sejmu w miejsce Bronisława Komorowskiego, który zrezygnował z tej funkcji po wyborze na urząd Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[9]. 8 lipca 2010, 277 głosami za do 121 przeciw i przy 16 wstrzymujących się, został wybrany na marszałka Sejmu[10].

W związku z wyborem na to stanowisko Grzegorz Schetyna z urzędu został również osobą tymczasowo wykonującą obowiązki Prezydenta RP. W ramach wykonywanych obowiązków 17 lipca 2010 wraz z prezydentem elektem Bronisławem Komorowskim gościł składających wizytę w Polsce z okazji 600. rocznicy bitwy pod Grunwaldem prezydent Litwy Dalię Grybauskaitė, prezydenta Rumunii Traiana Băsescu i pełniącego obowiązki prezydenta Mołdowy Mihaia Ghimpu oraz wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Brunona Plattera. 29 lipca 2010 spotkał się z przebywającą z wizytą w Polsce premier Słowacji Ivetą Radičovą. W ramach uzyskanych uprawnień 26 lipca 2010 po raz pierwszy podpisał sześć ustaw[11]. Powołał także dwóch ministrów Kancelarii Prezydenta RP – Jaromira Sokołowskiego (12 lipca na stanowisko podsekretarza stanu) i Dariusza Młotkiewicza (1 sierpnia na stanowisko sekretarza stanu). 31 lipca 2010 podczas uroczystości w Muzeum Powstania Warszawskiego wręczył Ordery Odrodzenia Polski uczestnikom powstania warszawskiego[12]. Ogółem przyznał 195 medali i odznaczeń, w tym 39 Orderów Odrodzenia Polski[13]. Pełnienie tej funkcji zakończył 6 sierpnia 2010 z chwilą objęcia urzędu Prezydenta RP przez Bronisława Komorowskiego.

10 sierpnia 2010 wziął udział w spotkaniu prezydentów Polski i Czech na Śnieżce[14]. Pierwsze trzy wizyty zagraniczne złożył w Niemczech, na Słowacji (udział w spotkaniu przewodniczących parlamentów Grupy Wyszehradzkiej)[15] i w Chinach[16].

  1. Funkcję tę pełnił do czasu objęcia urzędu Prezydenta RP przez Bronisława Komorowskiego.
  2. Władysław Stasiak zajmował wyłącznie stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji.
  3. Jerzy Miller objął wyłącznie stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji.
  4. Rafał Kalukin: Jestem przeciwnikiem elity. wyborcza.pl, 27 marca 2010. [dostęp 8 lipca 2010].
  5. Polityczno-biznesowe dzieje Grzegorza Schetyny. gazeta.pl, 7 października 2009. [dostęp 8 lipca 2010].
  6. Renata Grochal, Rafał Kalukin: Tuska cień. wyborcza.pl, 30 listopada 2007. [dostęp 8 lipca 2010].
  7. Odchodzą: Szejnfeld, Schetyna i Czuma. Tusk chce odwołać szefa CBA. gazeta.pl, 7 października 2009. [dostęp 6 lipca 2010].
  8. M.P. z 2009 r. nr 67, poz. 871
  9. Schetyna rekomendowany na marszałka sejmu. wp.pl, 5 lipca 2010. [dostęp 6 lipca 2010].
  10. Grzegorz Schetyna został nowym marszałkiem Sejmu. gazeta.pl, 8 lipca 2010. [dostęp 8 lipca 2010].
  11. Ustawy podpisane przez Marszałka Sejmu Grzegorza Schetynę wykonującego obowiązki Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. prezydent.pl, 26 lipca 2010. [dostęp 4 sierpnia 2010].
  12. Odznaczenia dla uczestników Powstania Warszawskiego. prezydent.pl, 31 lipca 2010. [dostęp 4 sierpnia 2010].
  13. Monitor Polski Nr 62 z 7 września 2010
  14. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu. orka.sejm.gov.pl, 10 sierpnia 2010. [dostęp 10 sierpnia 2010].
  15. Komunikat Nr 204/VI kad.. sejm.gov.pl. [dostęp 5 grudnia 2010].
  16. Komunikat Nr 207/VI kad.. sejm.gov.pl. [dostęp 5 grudnia 2010].

Źródła

Linki zewnętrzne

Szablon:Marszałkowie Sejmu III RP Szablon:Rząd Donalda Tuska Szablon:Minister spraw wewnętrznych i administracji