Grzybów (Warszawa)
52°14′07″N 21°00′16″E/52,235278 21,004444| Osiedle Warszawy | |
 Na pierwszym planie trzy szesnastokondygnacyjne budynki Grzybowa II, w głębi zabudowa Grzybowa I, widok od strony ul. Świętokrzyskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
| Powierzchnia |
0,04 km² |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°14′07″N 21°00′16″E/52,235278 21,004444
| |
Grzybów – osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Śródmieście w Warszawie.
Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Osiedle Grzybów położone jest na stołecznym Śródmieściu, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Śródmieście Północne[1][2]. Jest usytuowane między placem Grzybowskim i ulicami: Królewską, Zielną, Świętokrzyską, Emilii Plater i Twardą[2][3]. Przez jego teren przebiegają także ulice: Próżna, Bagno i Raoula Wallenberga[4]. Zostało zbudowane w latach 1962–1967 w technologii monolitycznej[5] według projektu Jana Bogusławskiego i Bogdana Gniewiewskiego z Biura Projektowego Miastoprojekt Śródmieście[6].
Powierzchnia osiedla wynosi 4 hektary[5]. Składa się z dwóch części: Grzybowa I, położonego między Próżną a Królewska, który był budowany jako pierwszy, i Grzybowa II[6]. W skład całego osiedla wchodziło 14 budynków: trzy szesnastokondygnacyjne, cztery dwunastokondygnacyjne, trzy budynki o sześciu do ośmiu kondygnacjach i cztery budynki dwukondygnacyjne przeznaczone na usługi i handel[6]. Łącznie mieszczą one 1330 mieszkań przeznaczonych dla ok. 3800[6]–4400 osób[5][7]. Dominują mieszkania jedno-, dwu- i trzypokojowe – stanowią one ok. 90%[6]. Zabudowę mieszkaniową uzupełniały szkoła, przedszkole i pawilony handlowo-usługowe[5], a także parkingi, place zabaw i ciągi piesze pomiędzy budynkami[6]. Zaplanowano też tereny zielone, które uzyskały obramowania w postaci niewysokich murków[6].
Osiedle powstało na części obszaru zajmowanego do XVIII wieku przez jurydykę Grzybów[5]. Po II wojnie światowej ruiny, relikty zabudowy i prowizoryczne zabudowania tworzyły tu część rejonu nazywanego „Dzikim Zachodem”[8]. Decyzja o ich rozbiórce i wybudowaniu osiedla zapadła w 1961 roku[8]. Część zabudowy postanowiono zachować, odnowić i wkomponować w nowe osiedle: kościół Wszystkich Świętych[5], dwa budynki na Grzybowie II, fragment dwustronnej zabudowy ul. Próżnej oraz budynek PAST-y[6]. Zlikwidowano natomiast zabudowę i całkowicie zmieniono przebieg ulicy Bagno[9].
W granicach osiedla, wzdłuż ulicy Świętokrzyskiej, znajdują się też dwa budynki wybudowane kilka lat wcześniej według projektu Aliny i Bolesława Piaseckich[6] (ul. Świętokrzyska 30 i 32[4]), mieszczące w parterach liczne lokale usługowe[3]. W 1998 zakończono budowę ośmiokondygnacyjnego biurowca Zielna Point autorstwa Pracowni Architektury Kuryłowicz & Associates (ul. Zielna 41/43)[10], w 2004 powstał biurowiec Centrum Zielna (ul. Zielna 37)[11], a w 2009 roku przy ul. Bagno 2/6 oddano do użytku piętnastokondygnacyjny budynek mieszkalny pod nazwą „Atelier Residence”[12].
Budynek przy ul. Królewskiej 43[edytuj | edytuj kod]
Budynek przy ul. Królewskiej 43 (oznaczenie robocze: blok B-3[13]), na osiedlu Grzybów I, uzyskał tytuł „Wicemistera Warszawy” 1964 w ramach corocznego plebiscytu architektonicznego organizowanego przez Życie Warszawy[14][6]. Jest to budynek dwunastokondygnacyjny, o układzie korytarzowym, jego kubatura wynosi 21 139 m³[14][6]. Mieści 110 mieszkań w typie M3 i M4[14]. Za jego konstrukcję odpowiadał Tadeusz Niemunis[14]. Inwestorem była Dyrekcja Rozbudowy Miasta Wschód, a generalnym wykonawcą Przedsiębiorstwo Budownictwa Miejskiego Śródmieście[14].
Znalazło się w nim mieszkanie numer 100 000 wybudowane w Warszawie przez Zakład Osiedli Robotniczych[15]. Ceremonia uroczystego wręczenia kluczy nowym lokatorom z udziałem Przewodniczącego Prezydium Stołecznej Rady Narodowej Janusza Zarzyckiego oraz Dyrektora Stołecznego Zarządu Rozbudowy Miasta Witolda Rogali odbyła się 11 grudnia 1963 roku, o czym informował tygodnik „Stolica”[13].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dzielnica Śródmieście - Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie [online] [dostęp 2022-09-19].
- ↑ a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 65. OCLC 831027217.
- ↑ a b Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 7–9. ISBN 83-85028-56-0.
- ↑ a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2022-09-19].
- ↑ a b c d e f Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 40, 232–233, ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ a b c d e f g h i j k Krystyna Krzyżakowa, Osiedle Ogród na Grzybowie, „Stolica” (42 (828)), Warszawa, 20 października 1963, s. 2–3, ISSN 0039-1689.
- ↑ Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 98.
- ↑ a b Zmierzch »Dzikiego Zachodu«. „Stolica”. 40 (878) Rok XIX, s. 8–9, 1964-10-04. Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”. ISSN 0039-1689.
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 1. Agrykola–Burmistrzowska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 106. ISBN 83-902793-5-5.
- ↑ Wolf Zielna [online], urbanity.pl [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Centrum Zielna [online], urbanity.pl [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Atelier Residence [online], urbanity.pl [dostęp 2022-09-20].
- ↑ a b Krystyna Krzyżakowa, Jubileuszowe mieszkanie, „Stolica” (1 (839)), Warszawa, 5 stycznia 1964, s. 3, ISSN 0039-1689.
- ↑ a b c d e Krystyna Krzyżakowa, Mister Warszawy 1964, „Stolica” (43 (881)), Warszawa, 25 października 1964, s. 3, ISSN 0039-1689.
- ↑ Eugeniusz Szwankowski: Ulice i place Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 101.
