Guillermo Ochoa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guillermo Ochoa
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Francisco Guillermo Ochoa Magaña

Data i miejsce urodzenia

13 lipca 1985
Guadalajara

Wzrost

183 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

Salernitana

Numer w klubie

13

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2011 América 239 (0)
2011–2014 Ajaccio 112 (0)
2014–2017 Málaga 11 (0)
2016–2017 Granada (wyp.) 38 (0)
2017–2019 Standard Liège 78 (0)
2019–2022 América 118 (0)
2023– Salernitana 39 (0)
W sumie: 635 (0)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2005  Meksyk U-20 3 (0)
2004–2008  Meksyk U-23 6 (0)
2005–  Meksyk 149 (0)
W sumie: 158 (0)
  1. Aktualne na: 5 marca 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 5 marca 2024.
Dorobek medalowy
Złoty Puchar CONCACAF
srebro Stany Zjednoczone 2007
złoto Stany Zjednoczone 2009
złoto Stany Zjednoczone 2011
złoto Stany Zjednoczone/Kanada 2015
złoto Stany Zjednoczone/Kostaryka/Jamajka 2019
złoto Stany Zjednoczone/Kanada 2023
Copa América
brąz Wenezuela 2007
Igrzyska olimpijskie
brąz Tokio 2020

Guillermo „Memo” Ochoa, właśc. Francisco Guillermo Ochoa Magaña (ur. 13 lipca 1985 w Guadalajarze) – meksykański piłkarz, występujący na pozycji bramkarza we włoskim klubie US Salernitana 1919. Od października 2019 posiada również obywatelstwo hiszpańskie.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Ochoa pochodzi z Guadalajary, ale piłkarską karierę rozpoczął w mieście Meksyk w tamtejszym klubie Club América. W jej barwach zadebiutował w wieku 18 lat, za kadencji trenera Leo Beenhakkera. Miało to miejsce w meczu ligi meksykańskiej z CF Monterrey w fazie Clausura 2004. Pierwszy bramkarz klubu Adolfo Ríos doznał kontuzji i Ochoa już do końca sezonu zajął jego miejsce. W fazie Apertura 2004 Rios się wykurował, ale Ochoa spisywał się na tyle dobrze, że nadal był pierwszym bramkarzem, a po tej rundzie jego rywal zakończył piłkarską karierę. Gdy do klubu przybył nowy trener, Argentyńczyk Oscar Ruggeri, Ochoa usiadł na ławce, a jego miejsce zajął rodak szkoleniowca Sebastian Saja. Ruggeri z powodu słabych wyników został zwolniony już po 6 kolejkach i Guillermo znów został pierwszym bramkarzem Amériki. W fazie Clausura 2005 wspomógł swój klub w wywalczeniu swojego pierwszego mistrzostwa Meksyku. W fazie Apertura 2005 odpadł z Amériką w ćwierćfinałach play-off, a w Clausura 2006 w ogóle nie wyszedł z grupy. Natomiast w sezonie 2006/2007 dotarł do półfinału w Apertura i finału w Clausura. W 2006 wywalczył także Puchar Mistrzów CONCACAF. Wiosną 2007, w sezonie Clausura, zdobył z Amériką swoje premierowe wicemistrzostwo kraju. W tym samym roku wywalczył drugie miejsce na Copa Sudamericana. Występował także w kilku edycjach Copa Libertadores, największy sukces w tych rozgrywkach osiągając w 2008 roku, kiedy to América doszła do półfinału turnieju.

3 lipca 2011 Ochoa na zasadzie wolnego transferu zasilił beniaminka francuskiej Ligue 1, AC Ajaccio[1].

Latem 2014 roku przeszedł na zasadzie wolnego transferu do Málagi po dobrym występie na mistrzostwach świata w Brazylii.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki Rozgrywki Europy Mecze Bramki
2003/04 Club América Meksyk  Primera División 12 0
2004/05 31 0
2005/06 30 0
2006/07 42 0
2007/08 26 0
2008/09 32 0
2009/10 28 0
2010/11 38 0
2011/12 AC Ajaccio Francja  Ligue 1 37 0
2012/13 38 0
2013/14 37 0
2014/15 Málaga CF Hiszpania  Primera División 0 0
2015/16 11 0
2016/17 Granada CF 38 0
2017/18 Standard Liège Belgia  Jupiler Pro League 14 0

Stan na 13 listopada 2017 r.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Meksyku Ochoa zadebiutował 14 grudnia 2005 roku w wygranym 2:0 towarzyskim spotkaniu z Węgrami. W 2006 roku został powołany przez selekcjonera Ricarda La Volpe do kadry na Mistrzostwa Świata w Niemczech. Tam był rezerwowym bramkarzem dla Oswalda Sáncheza i Jesúsa Corony, toteż nie rozegrał żadnego meczu na tym turnieju. Rok po MŚ zaczął być już regularnie powoływany przez selekcjonerów kadry narodowej. W 2010 roku na Mundialu w RPA Ochoa niespodziewanie pełnił funkcję rezerwowego bramkarza dla Óscara Péreza, cieszącego się większym zaufaniem trenera Javiera Aguirre. Podczas turnieju o Złoty Puchar CONCACAF 2011 w organizmie zawodnika i jego pięciu kolegów z reprezentacji wykryto niedozwoloną substancję – klenbuterol. W 2014 wystąpił jako główny bramkarz Meksyku na mundialu w Brazylii, gdzie zaliczył dobry występ rozgrywając cztery pełne mecze.

W 2020 roku wystąpił w turnieju olimpijskim. Razem ze swoją reprezentacją zdobył brązowy medal.

Został powołany na Mistrzostwa Świata 2022 w Katarze[2]; wyróżniony nagrodą zawodnika meczu, po pierwszym, grupowym spotkaniu Meksyku przeciwko Polsce (0:0), w którym obronił rzut karny wykonywany przez Roberta Lewandowskiego[3]. Ostatecznie, jego reprezentacja odpadła z turnieju w fazie grupowej[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. L'Équipe: Ligue 1 – Les transfers signés. [dostęp 2011-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-05)]. (fr.).
  2. Lista de convocados de la Selección Mexicana al Mundial de Qatar 2022, Azteca Deportes, 14 listopada 2022 [dostęp 2022-11-23] (hiszp.).
  3. Bohater meczu Polski z Meksykiem był tylko jeden. Zasłużona nagroda, Przegląd Sportowy Onet [dostęp 2022-11-23] (pol.).
  4. Mundial w Katarze: Meksyk pokonał Arabię Saudyjską, ale żegna się z turniejem, [w:] www.rp.pl [online], 30 listopada 2022 [dostęp 2023-01-03] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]