Gunnhild Øyehaug
 Øyehaug w Bibliotece Publicznej w Bergen, 2017 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
norweska |
| Język |
norweski |
| Dziedzina sztuki | |
Gunnhild Øyehaug (ur. 9 stycznia 1975 w Voldzie[1]) – norweska pisarka i poetka, laureatka Nagrody Doblouga.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Øyehaug jest autorką wierszy, esejów, opowiadań i powieści. Mieszka w Bergen i wykłada na akademii twórczego pisania w okręgu Hordaland[2]. Do 2005 współpracowała z magazynem literackim „Vagant”, po czym do 2009 roku pisała dla magazynu „Kraftsentrum”, którego była współzałożycielką[1][3]. Zajmowała się także krytyką literacką na łamach gazet „Morgenbladet” i „Klassekampen”[4].
W 1998 zadebiutowała tomikiem poezji Slaven av blåbæret. Jej następną książką był zbiór opowiadań Knutar, który ukazał się sześć lat później[1][2]. Opowiadania Øyehaug są często żartobliwe i nieco surrealistyczne, niedługie oraz intelektualnie zdyscyplinowane. Gdy skupia się na ludzkiej świadomości, dzięki prostocie i bezpośredniości stylu udaje się jej uniknąć pretensjonalności i nudy[5]. W 2008, publikacja pierwszej powieści Czekaj, mrugaj była momentem przełomowym jej kariery[2]. Dzieło zostało zekranizowane w 2015 roku pod tytułem Kvinner i for store herreskjorter (Kobiety w za dużych męskich koszulach); Øyehaug była współautorką scenariusza[2][6].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
W 2006 roku Øyehaug zdobyła stypendium Bjørnsona (Bjørnsonstipendiet), rok później została laureatką Nagrody Doblouga i Sult-prisen[1][2]. W 2018 dostała nominację do nagrody National Book Award w nowo powstałej kategorii literatury obcojęzycznej przełożonej na angielski[7].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- 1998: Slaven av blåbæret – poezja
- 2004: Knutar – opowiadania
- 2006: Stol og ekstase – eseje
- 2008: Vente, blinke – wyd. polskie: Czekaj, mrugaj. Anna Krochmal i Robert Kędzierski (tłum.). Wydawnictwo Pauza, 2019. ISBN 978-83-952038-6-2.
- 2014: Undis Brekke – powieść
- 2016: Draumeskrivar – opowiadania[1]
- 2018: Presens maskin[4]
- 2020: Vonde blomar – opowiadania[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Anne Grete Nilsen, Gunnhild Øyehaug [online], Store norske leksikon, 11 sierpnia 2017 [dostęp 2019-04-03] (norw.).
- ↑ a b c d e Øyehaug, Gunnhild [online], Gyldendal Norsk Forlag [dostęp 2019-04-03] (ang.).
- ↑ Sissel Furuseth, The literary magazine and the making of a writer: Gunnhild Øyehaug in the space of possibilities, [w:] Sarah J. Paulson, Anders Skare Malvik (red.), Literature in Contemporary Media Culture: Technology - Subjectivity- Aesthetics, John Benjamins Publishing Company, 3 lutego 2016, s. 158-159, ISBN 978-90-272-6754-2 [dostęp 2019-04-03] (ang.).
- ↑ a b Gunnhild Øyehaug [online], Lit Fest Bergen [dostęp 2019-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-03] (ang.).
- ↑ James Wood, A Norwegian Master of the Short Story, „The New Yorker”, 21 sierpnia 2017, ISSN 0028-792X [dostęp 2019-04-03] (ang.).
- ↑ Bethanne Patrick, 5 Great Books You May Have Missed in June [online], Literary Hub, 11 lipca 2018 [dostęp 2019-04-03] (ang.).
- ↑ 2018 National Book Awards [online], National Book Foundation [dostęp 2019-04-03] (ang.).
- ↑ Gunnhild Øyehaug Evil Flowers [online], Books From Norway [dostęp 2021-06-27] (ang.).