Gurjewsk (obwód królewiecki)
54°47′N 20°37′E/54,783333 20,616667
| |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Powierzchnia |
10 km² | ||
| Wysokość |
20 m n.p.m. | ||
| Populacja (2021) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Nr kierunkowy |
40151 | ||
| Kod pocztowy |
238300 | ||
Położenie na mapie obwodu królewieckiego  | |||
Położenie na mapie Rosji  | |||
| 54°47′N 20°37′E/54,783333 20,616667
| |||
| Strona internetowa | |||
.png)
Gurjewsk (ros. Гурьевск, lit. Romuva, niem. Neuhausen, pol. Romnowo) – miasto w obwodzie królewieckim, położone 7 km na płn. od Królewca (połączenie komunikacji miejskiej). Stolica rejonu gurjewskiego. W 2021 roku liczyło 19 670 mieszkańców[1].
Średniowieczne Neuhausen było własnością kapituły sambijskiej, która wybudowała tu zamek. Powstał on najprawdopodobniej w pierwszych latach XIV wieku z polecenia biskupa Krystiana von Münhausena. W późniejszym okresie stał się on własnością zakonu krzyżackiego, a po 1525 był letnią rezydencją księcia Albrechta, który przekształcił go w podmiejski dwór myśliwski, otoczony ogrodem zwierzęcym (Tiergarten). Według legend zamek miał posiadać podziemne chodniki, łączące piwnice zamkowe z kościołem i młynem. Zamek w znacznej części zachował się do czasów współczesnych; po 1945 stał się bazą firmy budowlanej. Podobnie zachował się park zamkowy ze stawem (dawny Tiergarten, w którym utrzymywano dzikie i egzotyczne zwierzęta) oraz gotycki kościół parafialny z 1292, od XVI w. do 1945 ewangelicki, po 1990 przekazany Kościołowi Nowoapostolskiemu. W Neuhausen urodził się Albrecht Fryderyk Hohenzollern.
W mieście znajduje się skromne Muzeum Historii Kultury.
W rejonie znajduje się cywilny port lotniczy Królewca i obwodu, Chrabrowo (ros. Храброво, niem. Powunden, ang. Khrabrovo), położony 17 km na płn. od miasta. Inne interesujące miejscowości rejonu gurjewskiego, to m.in. Marjino, Nizowje i Rodniki.
Od 2005 partnerskie miasto Goleniowa, a od 2016 Nowego Miasta Lubawskiego. Ośrodek życia polonijnego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Численность постоянного населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2021 года [online], rosstat.gov.ru [dostęp 2021-11-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-02] (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Georg Dehio, Handbuch der Deutschen Kunstdenkmäler, neu bearb. von Ernst Gall, Deutschordensland Preussen, unter Mitw. von Bernhard Schmid und Grete Tiemann, München; Berlin, Deutscher Kunstverlag, 1952
- Handbuch der historischen Stätten, Ost- und Westpreussen, hrsg. von Erich Weise, Stuttgart, Kröner, 1981, ISBN 3-520-31701-X (unveränd. Nachdr. d. 1. Aufl. 1966)
- Carl von Lorck, Dome, Kirchen und Klöster in Ost- und Westpreussen. Nach alten Vorlagen, 2. unver. Aufl., Frankfurt am Main, Weidlich, 1982, ISBN 3-8035-1163-1.
- Andrzej Rzempołuch, Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn: Remix, 1992, ISBN 83-900155-1-X, OCLC 833969011.
- Dehio-Handbuch der Kunstdenkmäler West- und Ostpreussen. Die ehemaligen Provinzen West- und Ostpreussen (Deutschordensland Preussen) mit Bütower und Lauenburger Land, bearb. von Michael Antoni, München; Berlin, Dt. Kunstverl., 1993, ISBN 3-422-03025-5.
- Anatolij Bachtin, Gerhard Doliesen, Vergessene Kultur. Kirchen in Nord-Ostpreussen. Eine Dokumentation, 2. Aufl., Husum, Husum, 1998, ISBN 3-88042-849-2.