Na mapach: 
51°53′43″N 21°15′36″E/51,895278 21,260000
51°53′43″N 21°15′36″E/51,895278 21,260000Gusin (województwo mazowieckie)
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  mazowieckie
| |||
| Powiat | otwocki | |||
| Gmina | Sobienie-Jeziory | |||
| Liczba ludności (2013) | 192[1][2] | |||
| Strefa numeracyjna | 25 | |||
| Kod pocztowy | 08-443[3] | |||
| Tablice rejestracyjne | WOT | |||
| SIMC | 0687735[4] | |||
Położenie na mapie gminy Sobienie-Jeziory  | ||||
Położenie na mapie Polski  | ||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | ||||
Położenie na mapie powiatu otwockiego  | ||||
| 51°53′43″N 21°15′36″E/51,895278 21,260000
| ||||
Gusin – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Sobienie-Jeziory[4][5].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Bolesnej w Mariańskim Porzeczu.
Wieś szlachecka Gusino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie czerskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wieś Gusin w liczbach, [w:] Polska w liczbach [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2019-11-02] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-11-02].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 347 [dostęp 2020-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Gusin (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 914.
