Gustav Ludwig Hertz
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 22 lipca 1887 Hamburg |
|
| Data i miejsce śmierci | 30 października 1975 Berlin |
|
| Zawód | fizyk | |
Gustaw Ludwig Hertz (ur. 22 lipca 1887 w Hamburgu, zm. 30 października 1975 w Berlinie wschodnim) – niemiecki fizyk (pochodzenia żydowskiego, po dziadku), laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1925 (wraz z Jamesem Franckiem) za odkrycie praw rządzących zderzeniem elektronu z atomem[1][2].
Ukończył Johanneum Gymnasium w Hamburgu (1906), a następnie studiował na Uniwersytecie w Getyndze i Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. W roku 1911 uzyskał doktorat z fizyki w Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie, gdzie w latach 1913–1914 i 1917–1920 był wykładowcą fizyki. W roku 1925 objął stanowisko profesora fizyki w University of Halle, a w latach 1928–1935 kierował Instytutem Fizyki na Uniwersytecie Technicznym w Berlinie[2].
W okresie II wojny światowej (1935–1945) pełnił funkcję dyrektora laboratorium badawczego Siemens & Halske. Po wojnie kierował w latach 1945–1954 Institute G (Agudzery, Gruzińska SRR), a następnie był profesorem fizyki na Uniwersytecie Lipskim (1954–1961)[2].
Został pochowany na cmentarzu Ohlsdorf[2].
Był bratankiem Heinricha Hertza i ojcem Carla Hellmutha Hertza.
Wyróżnienia[2][edytuj]
- 1925 – Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki (z Jamesem Franckiem)
- 1951 – Medal Maxa Plancka (z Jamesem Franckiem)
- 1951 – Nagroda Stalinowska (z Heinzem Barwichem)
- 1955–1967 – prezydentura Stowarzyszenia Fizyków (NRD)
- członkostwo Niemieckiej Akademii Nauk i Rosyjskiej Akademii Nauk (członek zagraniczny)
Przypisy
- ↑ Gustav Hertz - Facts (ang.). W: The Nobel Prize in Physics 1925 > James Franck, Gustav Hertz [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-03-29]., Biographical, Nobel Lecture, December 11, 1926, The Results of the Electron-Impact Tests in the Light of Bohr's Theory of Atoms
- ↑ a b c d e Gustav Hertz (ang.). W: Notable Names Database (NNDB). [on-line]. [dostęp 2014-03-29].
