Gwidon Bursa
| |
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 grudnia 1924 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
2 pułk piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Gwidon Mieczysław Bursa[a] (ur. 11 maja 1897 w Bukowsku, zm. 30 grudnia 1924 w Hołubiczach) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Gwidon Mieczysław Bursa urodził się w rodzinie Mieczysława i Leokadii z domu Rymarowicz[1]. Rodzina Bursów zamieszkiwała w Bukowsku w domu pod numerem 99[1]. Jego braćmi byli Nemezius (1893-) i Wojciech (1895-1940), także legionista i oficer Wojska Polskiego. Przed 1914 Gwidon Bursa ukończył gimnazjum i podjął naukę w Wyższej Szkole Handlowej w Krakowie.
Po wybuchu I wojny światowej, 16 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Brał udział w walkach w kampanii karpackiej, 30 października 1914 odniósł rany w bitwie pod Mołotkowem, po czym przebywał na leczeniu, a następnie odbył kształcenie w Szkole Podchorążych w Krakowie, później w Jabłonkowie i Syhocie Marmaroskim. Mianowany chorążym piechoty legionów 26 maja 1915 i przydzielony do I batalionu 2 pułku piechoty w składzie II Brygady. Został ponownie ranny w listopadzie 1915 i był na leczeniu w Krakowie. Od 1916 służył w batalionie uzupełniającym nr III przy Komendzie Grupy Legionów Polskich. Został awansowany do stopnia podporucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1916. Później ponownie służył w 2 pułku piechoty. Po kryzysie przysięgowym był oficerem Polskiego Korpusu Posiłkowego. W bitwie pod Rarańczą przeszedł front i został żołnierzem II Korpusu Polskiego w Rosji. Brał udział w bitwie pod Kaniowem 11 maja 1918. Przedostał się w przebraniu do rosyjskiego Kubania, gdzie wstąpił do 4 Dywizji Strzelców Polskich.
U kresu wojny walczył w bitwie pod Rozdzielną koło Odessy, po czym przedostał się na tereny polskie wraz z resztkami 2 pułku piechoty w grudniu 1918. Został przyjęty do Wojska Polskiego i uczestniczył w walkach wojny polsko-ukraińskiej. Służył w 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu, następnie został przydzielony do 33 pułku piechoty. W jego szeregach w stopniu porucznika brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Podczas walk został mianowany kapitanem piechoty ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920. Za swoje czyny wojenne otrzymał Order Virtuti Militari.
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 184. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W latach 1923–1924 pełnił obowiązki dowódcy III batalionu 33 pułku piechoty w Łomży[3][4]. 31 marca 1924 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 68. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W tym samym roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 7 batalionu granicznego. We wtorek 30 grudnia 1924 został zastrzelony przez porucznika Karola Władysława Podroużka, pełniącego czasowo obowiązki adiutanta[6]. 7 stycznia 1925 został pochowany w Łomży.
Jego żoną była Hipolita z domu Stypułkowska, z którą miał syna Gwidona Witolda (ur. 12 listopada 1924, zm. 17 stycznia 1944)[7][8].
Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie (1931)[9]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie
- Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W większości publikacji, w tym na liście urodzeń z parafii w Bukowsku został wymieniony pod imieniem Gwidon. W innych publikacjach pojawiła się forma imienia Gwido (np. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku, Rocznik Oficerski 1924, Monitor Polski z 1931) bądź Guido (Rocznik Oficerski 1923).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Bukowsko Baptisms, Volume X, 1893 - 1940. semanchuk.com. [dostęp 2016-02-05]. (ang.).
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 40.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 221, 406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 206, 349.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 1 z 1 stycznia 1925 r. s. 14.
- ↑ Ewa Stępniakowa: Gwidon Witold Bursa. wyborcza.pl, 2006-11-26. [dostęp 2016-02-05].
- ↑ Informacja o zmarłych: Gwidon Witold Bursa. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2016-02-05].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Ś. p. Gwidon Bursa. „Panteon Polski”, s. 11, Nr 44 z maja 1928.
- Żołnierze Niepodległości. Bursa Gwido Mieczysław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
- Ewa Stępniakowa: Gwidon Witold Bursa. wyborcza.pl, 2006-11-26. [dostęp 2016-02-05].
- Władysław Golczewski. Nasza wojaczka z roku 1919–1920. „Panteon Polski”, s. 14, Nr 43 z kwietnia 1928.
- Władysław Golczewski. Nasza wojaczka z roku 1919–1920. „Panteon Polski”, s. 7, Nr 48 z września 1928.
- Dowódcy batalionów Korpusu Ochrony Pogranicza
- Ludzie urodzeni w Bukowsku
- Ludzie związani z Łomżą
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Ofiary zabójstw w II Rzeczypospolitej
- Oficerowie piechoty Legionów Polskich 1914–1918
- Oficerowie piechoty Polskiego Korpusu Posiłkowego
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Uczestnicy bitwy pod Mołotkowem 1914
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1924
- Żołnierze II Brygady Legionów Polskich
- Żołnierze Dywizji Strzelców Polskich
- Uczestnicy bitwy pod Kaniowem (1918)
- Oficerowie 33 Pułku Piechoty (II RP)
- Dowódcy batalionu KOP „Podświle”