Gyrinus paykulli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gyrinus paykulli
Ochs, 1927
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

(bez rangi) Hydradephaga
Rodzina

krętakowate

Podrodzina

Gyrininae

Plemię

Gyrinini

Rodzaj

Gyrinus

Podrodzaj

Gyrinus (Gyrinus)

Gatunek

Gyrinus (Gyrinus) paykulli

Synonimy
  • Gyrinus ochsi Franck, 1932

Gyrinus (Gyrinus) paykulli – gatunek wodnego chrząszcza z rodziny krętakowatych i podrodziny Gyrininae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek został opisany w 1927 roku przez Georga Hermanna Alexandera Ochsa i nazwany na cześć Gustafa von Paykulla[1][2].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Ciało długości od 5,5 do 7,8 mm w zarysie silnie wydłużone. Przedplecze błyszczące o szerokim obrzeżeniu i bruzdzie przedniej lekko wygiętej łukowato. Pokrywy błyszczące, o wyraźnych punktach, mikrorzeźbie z nakłuć I rzędu, a wierzchołku łagodnie łukowatym z zaokrąglonym kątem zewnętrznym. Podgięcia przedplecza i pokryw, śródpiersie oraz analny sternit zawsze barwy rdzawożółtej. Sternit analny łopatowaty i na wierzchołku ścięty[3].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek palearktyczny. W Europie wykazany został z Austrii, Białorusi, Belgii, Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Chorwacji, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Holandii, byłej Jugosławii, Niemiec, Norwegii, Polski, Rosji, Słowacji, Słowenii, Szwecji, Szwajcarii, Węgier, Wielkiej Brytanii i Włoch[4]. Ponadto występuje w Azji zachodniej i środkowej[3]. W Polsce rzadki gatunek nizinny[3], częściej spotykany na północy kraju[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Joel Hallan: Gyrinidae w: Joel Hallan's Biology Catalog, Texas AetM University. [dostęp 2014-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-23)].
  2. a b Gyrinus paykulli w Coleoptera Poloniae. [dostęp 2014-03-24].
  3. a b c Edward Tranda: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 8 Krętakowate - Gyrynidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1969.
  4. G. paykulli na Fauna Europaea. [dostęp 2014-03-19].