HMS C11

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS C11
Ilustracja
okręt klasy C
Historia
Stocznia

Vickers, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

6 kwietnia 1906

Wodowanie

27 marca 1907

 Royal Navy
Wejście do służby

9 września 1907

Wycofanie ze służby

14 lipca 1909

Los okrętu

zatopiony

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

287 ton (wynurzony),
316 ton (zanurzony)

Długość

43,64 metra

Zanurzenie

4,11 metra

Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość

12 węzłów na powierzchni
7 węzłów zanurzony

Zasięg

2800 km przy 7 węzłach

Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

16

HMS C11 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1906–1907 w Vickers w Barrow-in-Furness. Okręt został wodowany 27 marca 1907 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 3 września 1907 roku.

Okręt został zatopiony w wyniku kolizji z węglowcem na południe od w Cromer w dniu 14 lipca 1909 roku. Tylko trzech marynarzy przeżyło, m.in. Geoffrey R. S. Watkins, późniejszy dowódca wielu okrętów wojennych np. HMS E45.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 36. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]