HMS C17

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS C17
ilustracja
Historia
Stocznia

HM Dockyard Chatham, Chatham

Położenie stępki

11 marca 1907

Wodowanie

13 sierpnia 1908

 Royal Navy
Wejście do służby

13 maja 1909

Wycofanie ze służby

20 listopada 1919

Los okrętu

sprzedany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

287 ton (wynurzony),
316 ton (zanurzony)

Długość

43,64 metra

Zanurzenie

4,11 metra

Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość

12 węzłów na powierzchni
7 węzłów zanurzony

Zasięg

2800 km przy 7 węzłach

Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

16

HMS C17 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1907–1908 w HM Dockyard Chatham w Chatham. Okręt został wodowany 13 sierpnia 1908 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 13 maja 1909 roku. Pierwszym dowódcą był F. H. D Byron.

W czasie manewrów na Morzu Północnym w dniu 14 lipca 1909 roku, na południe od Cromer zderzył się z bliźniaczym okrętem podwodnym HMS C16.

W 1914 roku C17 stacjonował w Dover przydzielony do Czwartej Flotylli Okrętów Podwodnych (4th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Thomasa B. S. McGregor Robertsona[1]. W 1917 roku okręt uległ zatopieniu w czasie kolizji z brytyjskim statkiem HMS Lurcher (1912). C17 został wydobyty i naprawiony.

Okręt został sprzedany w 20 listopada 1919 roku i zezłomowany.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]