HMS C18

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS C18
ilustracja
Historia
Stocznia

HM Dockyard Chatham, Chatham

Położenie stępki

11 marca 1907

Wodowanie

10 października 1908

 Royal Navy
Wejście do służby

23 lipca 1909

Wycofanie ze służby

26 maja 1921

Los okrętu

sprzedany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

287 ton (wynurzony),
316 ton (zanurzony)

Długość

43,64 metra

Zanurzenie

4,11 metra

Napęd
jeden spalinowy silnik benzynowy 450 KM, jeden silnik elektryczny 150 KM
Prędkość

12 węzłów na powierzchni
7 węzłów zanurzony

Zasięg

2800 km przy 7 węzłach

Uzbrojenie
dwie wyrzutnie torpedowe 450 mm
Załoga

16

HMS C18 – brytyjski okręt podwodny typu C. Zbudowany w latach 1907–1908 w HM Dockyard Chatham w Chatham. Okręt został wodowany 10 października 1908 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 23 lipca 1909 roku. Pierwszym dowódcą był R.C Halaham.

HMS C18 był ostatnim okrętem z serii C, w którym zamontowano 16-cylindrowy silnik. W 1914 roku C18 stacjonował w Dover, przydzielony do Czwartej Flotylli Okrętów Podwodnych (4th Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Victora E. Warda[1]. W 1918 roku jednostka została przeniesiona do Szóstej Flotylli Łodzi Podwodnych (6th Submarine Flotilla) stacjonującej w Portsmouth.

Okręt został sprzedany w 2 lutego 1920 roku i zezłomowany.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]