Przejdź do zawartości

HMS Challenger (1858)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS Challenger
Ilustracja
HMS „Challenger”
Klasa

korweta

Typ

Pearl

Historia
Stocznia

Woolwich Dockyard

Początek budowy

31 marca 1855

Położenie stępki

3 października 1855

Wodowanie

5 lutego 1858

 Royal Navy
Wejście do służby

10 września 1858

Wycofanie ze służby

1878

Los okrętu

zezłomowany 1921

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

2137 długich ton

Długość

68,7 m (całkowita)
61,0 m (pokład działowy)

Szerokość

12,3 m

Zanurzenie

5,3 m (dziób)
5,7 m (rufa)

Materiał kadłuba

drewno

Napęd
ożaglowanie (fregata), silnik parowy o mocy 1450 ihp, 1 śruba
Prędkość

10,7 węzłów (przy użyciu silnika)

Uzbrojenie
20 armat 10-calowych,
1 armata 20-calowa

HMS Challenger – XIX-wieczna brytyjska korweta parowo-żaglowa typu Pearl, służąca w Royal Navy w latach 1858–1878. Okręt uczestniczył w trwającej w latach 1872–1876 wyprawie badawczej dookoła świata, uznawanej za pierwszą wyprawę oceanograficzną w historii. Podczas wyprawy, kierowanej przez Johna Murraya i Charlesa Wyville'a Thomsona, odkryty został m.in. Grzbiet Śródatlantycki oraz Rów Mariański[1].

Okręt zbudowany został w stoczni Woolwich Dockyard, nieopodal Londynu. Jego budowa kosztowała 76 272 funty.

Na cześć okrętu nazwana została Głębia Challengera, będąca najniżej położonym zbadanym miejscem na Ziemi, a także amerykański wahadłowiec kosmiczny Challenger[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. The Challenger Expedition. Woods Hole Oceanographic Institution. [dostęp 2012-05-01]. (ang.).
  2. Challenger (STA-099, OV-99) – Background. NASA. [dostęp 2012-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-03)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • David Lyon, Rif Winfield: The Sail and Steam Navy List: All the Ships of the Royal Navy 1815–1889. Londyn: Chatham Publishing, 2004, s. 209. ISBN 1-86176-032-9.