HMS Challenger (1858)
HMS „Challenger” | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Początek budowy |
31 marca 1855 |
Położenie stępki |
3 października 1855 |
Wodowanie |
5 lutego 1858 |
Royal Navy | |
Wejście do służby |
10 września 1858 |
Wycofanie ze służby |
1878 |
Los okrętu |
zezłomowany 1921 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
2137 długich ton |
Długość |
68,7 m (całkowita) |
Szerokość |
12,3 m |
Zanurzenie |
5,3 m (dziób) |
Materiał kadłuba |
drewno |
Napęd | |
ożaglowanie (fregata), silnik parowy o mocy 1450 ihp, 1 śruba | |
Prędkość |
10,7 węzłów (przy użyciu silnika) |
Uzbrojenie | |
20 armat 10-calowych, 1 armata 20-calowa |
HMS Challenger – XIX-wieczna brytyjska korweta parowo-żaglowa typu Pearl, służąca w Royal Navy w latach 1858–1878. Okręt uczestniczył w trwającej w latach 1872–1876 wyprawie badawczej dookoła świata, uznawanej za pierwszą wyprawę oceanograficzną w historii. Podczas wyprawy, kierowanej przez Johna Murraya i Charlesa Wyville'a Thomsona, odkryty został m.in. Grzbiet Śródatlantycki oraz Rów Mariański[1].
Okręt zbudowany został w stoczni Woolwich Dockyard, nieopodal Londynu. Jego budowa kosztowała 76 272 funty.
Na cześć okrętu nazwana została Głębia Challengera, będąca najniżej położonym zbadanym miejscem na Ziemi, a także amerykański wahadłowiec kosmiczny Challenger[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The Challenger Expedition. Woods Hole Oceanographic Institution. [dostęp 2012-05-01]. (ang.).
- ↑ Challenger (STA-099, OV-99) – Background. NASA. [dostęp 2012-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-03)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David Lyon, Rif Winfield: The Sail and Steam Navy List: All the Ships of the Royal Navy 1815–1889. Londyn: Chatham Publishing, 2004, s. 209. ISBN 1-86176-032-9.