HMS Spanker (1943)
 HMS „Spanker” w czasie II wojny światowej | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
22 września 1942 |
| Wodowanie |
20 kwietnia 1943 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
HMS „Spanker” (J226) |
| Wejście do służby |
9 lipca 1943 |
 Belgia
| |
| Nazwa |
„De Brouwer” (M904) |
| Wejście do służby |
25 lutego 1953 |
| Wycofanie ze służby |
1966 |
| Los okrętu |
złomowany w 1968 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 940–1040 ton |
| Długość |
68,6 metra |
| Szerokość |
10,8 m |
| Zanurzenie |
3,2 m |
| Napęd | |
| 2 zestawy turbin parowych o łącznej mocy 2000 KM 2 kotły Admiralicji, 2 śruby | |
| Prędkość |
16,5 węzła |
| Zasięg |
6000 Mm przy prędkości 12 węzłów |
| Sensory | |
| radar, sonar | |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 102 mm 4-8 działek plot. kal. 20 mm (4 x I) lub (4 x II) 4 mbg, 2 zrzutnie bg | |
| Wyposażenie | |
| trały | |
| Załoga |
85-138 |
HMS Spanker – brytyjski trałowiec z okresu II wojny światowej, jedna ze 110 zbudowanych jednostek typu Algerine. Okręt został zwodowany 20 kwietnia 1943 roku w stoczni Harland and Wolff w Belfaście, a do służby w Royal Navy wszedł 9 lipca 1943 roku z numerem burtowym J226. Na początku lat 50. trałowiec sprzedano Belgii, a do służby w Belgijskiej Marynarce Wojennej wszedł pod nazwą „De Brouwer” (M904) w lutym 1953 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1966 roku i następnie złomowana.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
HMS[a] „Spanker” był jedną ze 110 zbudowanych jednostek typu Algerine, znacznie większych od budowanych na początku wojny okrętów typu Bangor[1][2]. Nowy typ stanowił powrót do budowy pełnomorskich trałowców wielkości przedwojennego typu Halcyon, zdolnych nie tylko do wykonywania zdań trałowych, lecz także do walki z okrętami podwodnymi i eskortowania konwojów[2]. Cena za uniwersalność okazała się jednak wysoka, gdyż koszt budowy trałowca typu Algerine był dwukrotnie większy niż korwety typu Flower[2].
HMS „Spanker” zbudowany został w stoczni Harland and Wolff w Belfaście[1][3]. Stępkę okrętu położono 22 września 1942 roku, został zwodowany 20 kwietnia 1943 roku, a ukończono go 9 lipca 1943 roku[2][4][b].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był oceanicznym trałowcem, przeznaczonym także do zadań eskortowych i zwalczania okrętów podwodnych[1][2]. Długość całkowita wynosiła 68,6 metra, szerokość 10,8 metra i zanurzenie maksymalne 3,2 metra (3,58 metra ze śrubami)[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 940 a 1040 ton, zaś pełna 1225–1335 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez dwa zestawy turbin parowych z przekładniami o łącznej mocy 2000 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 16,5 węzła[1][5]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 235 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 6000 Mm przy prędkości 12 węzłów[2].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działa uniwersalnego kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark V L/45 umieszczonego na dziobie[1][2]. Uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z czterech pojedynczych lub czterech podwójnych działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm L/70 Mark II/IV[2]. Broń ZOP stanowiły cztery miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem do 92 bg)[1][2]. W celu zwalczania min okręt przenosił trały[2]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar oraz sonar[2].
Załoga okrętu liczyła od 85 do 138 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Okręt wszedł do służby w Royal Navy w lipcu 1943 roku, otrzymując numer taktyczny J226[2]. Na początku lat 50. trałowiec sprzedano Belgii (wraz z bliźniaczymi jednostkami „HMS Cadmus”, „HMS Fancy”, „HMS Liberty”, „HMS Ready” oraz „HMS Rosario”) i 25 lutego 1953 roku przyjęto go do służby w Belgijskiej Marynarce Wojennej pod nazwą „De Brouwer” (numer taktyczny M904)[3][6]. Uzbrojenie okrętu w tym okresie stanowiło pojedyncze działo kal. 102 mm oraz cztery działka Bofors kal. 40 mm L/60 Mark 7, a jego załoga liczyła 101 osób[6][7]. Jednostka oprócz zadań trałowych pełniła też funkcję patrolowca[7]. W 1959 roku trałowiec został przeklasyfikowany na eskortowiec, otrzymując numer taktyczny F904, a także został przystosowany do pływania w tropikach[6][7]. Z jednostki usunięto też wyposażenie trałowe[6]. Okręt został wycofany ze służby w 1966 roku[6][7], a 9 stycznia 1968 roku rozpoczęło się w Gandawie jego złomowanie[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ HMS – His/Her Majesty’s Ship – Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
- ↑ Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 327 podaje, że wodowanie odbyło się 20 stycznia 1943 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Raymond Blackman (red.): Jane’s Fighting Ships 1953-1954. London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
- J.J. Colledge, Ben Warlow: Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-281-8. (ang.).
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: ALGERINE minesweepers, turbine-engined (1942 - 1945). Navypedia. [dostęp 2018-08-05]. (ang.).
- Ivan Gogin: ADRIEN DE GERLACHE ocean minesweepers (1942-1945/1949-1953). Navypedia. [dostęp 2018-08-05]. (ang.).
- Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.