Hale Asaf
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 maja 1938 |
| Narodowość |
turecka |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
Hale Asaf, wcześniej Salif (ur. 1905 w Stambule, zm. 31 maja 1938 w Paryżu[1][2]) – turecka malarka.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Hale Asaf urodziła się w rodzinie Enise Hanım i Saliha Beja, przewodniczącego osmańskiego sądu apelacyjnego. Jej dziadek, Asaf Pasha, był adiutantem sułtana Abdülhamida II, a ciotka Mihri Müşfik Hanım malarką. Asaf uczęszczała do francuskojęzycznego liceum Notre Dame de Sion w Stambule[1].
Asaf podróżowała po Europie, by zdobyć wykształcenie malarskie[3]. Od 1921 roku studiowała na Akademie der Künste w Berlinie, w 1925 roku uczyła się w Monachium u Lovisa Corintha, a dwa lata później w paryskiej Académie de la Grande Chaumière u André Lhote[1].
Gdy Asaf powróciła do Turcji, w latach 1928–1929 uczyła sztuki i francuskiego w Bursie. Była jedyną kobietą wśród założycieli pierwszego związku artystów w Turcji. Niezależne Stowarzyszenie Malarzy i Rzeźbiarzy (Müstakil Ressamlar ve Heykeltıraşlar Birliği) powstało 15 lipca 1929 roku i miało na celu chronić swobodę artystyczną. W grudniu tego samego roku została asystentką Namika Ismaila wykładającego na Akademii Sztuk Pięknych w Stambule[1].
W latach 30. Asaf wyjechała do Paryża, gdzie mieszkała do końca życia. W 1932 roku została dyrektorką galerii i biblioteki Jeune Europe w Paryżu[1]. Od roku 1934 aż do śmierci, brała udział w wystawach zbiorowych Société des femmes artistes modernes w Paryżu[2].
Asaf poślubiła artystę Ismaila Hakki Oygara. Wśród jej znajomych i przyjaciół byli Fikret Mualla, Refik Epikman, Cevad Dereli, Ossip Zadkine, Curzio Malaparte, Alberto Giacometti i Fernand Léger[1].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Wczesne prace Asaf cechuje konstruktywistyczne podejście do projektów artystycznych, które zabarwiło się ekspresjonistycznym światopoglądem pod wpływem jej pobytu w Niemczech. W okresie tureckim zaczęła malować krótkimi, ostrymi pociągnięciami pędzla. W Paryżu eksperymentowała z późnym kubizmem, którego połączenie z elementami art déco (z których czerpała już wcześniej, jako nastolatka) scementowały jej dojrzały, indywidualny styl[1].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Autoportret, lata 20. XX wieku -
Autoportret -
Bursa -
Portret ojca, przed 1924 -
Portret męża, przed 1931 -
Widok na Bursę, przed 1931
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Hale Asaf [online], İstanbul Kadın Müzesi [dostęp 2019-05-12] (ang.).
- ↑ a b Paula J. Birnbaum, Women Artists in Interwar France: Framing Femininities, Routledge, 5 lipca 2017, s. 125, ISBN 978-1-351-53670-7 [dostęp 2019-05-12] (ang.).
- ↑ Martha Langford, Narratives Unfolding: National Art Histories in an Unfinished World, McGill-Queen's Press - MQUP, 18 lipca 2017, s. 58, ISBN 978-0-7735-5081-0 [dostęp 2019-05-13] (ang.).