Halibut atlantycki
|
||
| Hippoglossus hippoglossus[1] | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | promieniopłetwe | |
| Rząd | flądrokształtne | |
| Rodzina | flądrowate | |
| Rodzaj | Hippoglossus | |
| Gatunek | halibut atlantycki | |
| Synonimy | ||
|
||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | ||
 |
||
Halibut atlantycki[3], halibut biały[4], kulbak biały[4], kulbak[5] (Hippoglossus hippoglossus) – gatunek morskiej ryby z rodziny flądrowatych (Pleuronectidae). Jest największym przedstawicielem tej rodziny.
Spis treści
Występowanie[edytuj]
Północna część Atlantyku w rejonie okołoarktycznym od wybrzeży Kanady i Grenlandii na północy, poprzez strefę północnego obszaru Morza Północnego po Morze Białe, oraz do północnych obszarów Zatoki Biskajskiej. Sporadycznie spotykany w rejonie Morza Bałtyckiego.
Charakterystyka[edytuj]
Budowa ciała asymetryczna. Ciało owalnie wydłużone i mięsiste szarobrązowe lub oliwkowoszare, od strony spodniej barwa ciała jest biała. Łuska mała o gładkiej powierzchni. Otwór gębowy duży, sięgający aż do wysokości środka oka. Płetwa grzbietowa długa, która zaczyna się nad jej górnym okiem zaopatrzona w ponad 100 promieni miękkich.
Osiąga ponad 3,5 m długości przy masie sięgającej do 300 kg.
Tryb życia[edytuj]
Prowadzi przydenny tryb życia odpoczywając na prawym boku. Przebywa na głębokości do 2500 m. z rzadka zapuszczając się w wyższe partie wody (poniżej 50 m) w wodzie o dużym zasoleniu. Woda w jakiej przebywa jest zimna, do 8 °C.
Odżywianie[edytuj]
Głównym pokarmem jakim się odżywia są ryby. Spożywa również inne zwierzęta związane ze środowiskiem występującym w bentosie, gł. głowonogi, skorupiaki (kraby, homary) i mięczaki (małże).
Halibut biały jest obiektem łańcucha pokarmowego drapieżnych ssaków np. morsów.
Rozród[edytuj]
Tarło odbywa w okresie zimowym i wczesnej wiosny (grudzień-kwiecień). W tym czasie składa jaja w wodach pelagialnych toni wodnej, które swobodnie w niej się unoszą. Liczba jaj dochodzi do 3,5 miliona sztuk. Ikra duża, o 3–4 mm średnicy. Młode w pierwszym okresie (do 4 lat) są całkowicie białe i przebywają w toni wodnej na głębokości dochodzącej do 100 m. Wraz ze wzrostem głębokość jego przebywania wzrasta.
Gatunkiem pokrewnym halibuta białego jest halibut czarny (Reinhardtius hippoglossoides).
Znaczenie gospodarcze[edytuj]
Halibut atlantycki wcześniej był uważany za ważną i cenną rybę w rybołówstwie. Znaczny spadek jego populacji spowodował, że jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem.
Przypisy
- ↑ Hippoglossus hippoglossus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Hippoglossus hippoglossus. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.).
- ↑ Ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, seria: Mały słownik zoologiczny.
- ↑ a b Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.
- ↑ Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
Bibliografia[edytuj]
- Fritz Terofal, Claus Militz, Ryby morskie, Warszawa, "Świat Książki", 1996, ISBN 83-7129-306-2, str. 198
- Strona poświęcona halibutowi białemu
