Przejdź do zawartości

Halina Bortnowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Bortnowska
Ilustracja
Halina Bortnowska (2010)
Imię i nazwisko

Halina Bortnowska-Dąbrowska

Data i miejsce urodzenia

23 września 1931
Toruń

Data śmierci

19 czerwca 2024

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

publicystyka

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”

Halina Bortnowska-Dąbrowska (ur. 23 września 1931 w Toruniu, zm. 19 czerwca 2024[1]) – polska filozof, teolog, publicystka. Animatorka przedsięwzięć społecznych, uczestniczka ruchu ekumenicznego wyrażająca potrzebę zwołania kolejnego Soboru w Kościele katolickim. W latach 2007–2012 przewodnicząca Rady Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Szkołę podstawową ukończyła w Warszawie w 1944. W trakcie powstania warszawskiego została deportowana do niemieckiego obozu pracy.

Studiowała w Instytucie Katolickim we Wrocławiu, na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (magisterium z filozofii, 1961), później w Leuven (1964). Podczas studiów pracowała z dziećmi i dorosłymi jako katechetka (we Wrocławiu i Lublinie). Od 1961 do 1983 redaktor i sekretarz redakcji miesięcznika Znak (m.in. dziennikarz-sprawozdawca trzeciej sesji Soboru Watykańskiego II; 1964).

W latach 70. XX wieku współtworzyła ruch hospicyjny w Polsce i pierwsze polskie hospicjum w Nowej Hucie. Przez pięć lat pomagała terminalnie chorym jako wolontariuszka (redaktorka książki „Sens choroby, sens śmierci, sens życia” – trzy wydania w wydawnictwie Znak). W latach osiemdziesiątych doradca Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie. Brała udział, jako doradca delegatów małopolskich, w I zjeździe NSZZ „Solidarność”. Uczestniczyła od 13 grudnia 1981 w kilkudniowym strajku w Kombinacie Metalurgicznym w Nowej Hucie. W stanie wojennym na krótko internowana[2]. W 1986 została członkiem Komitetu Helsińskiego w Polsce. Zaangażowana była w działania na rzecz pojednania polsko-niemieckiego.

Uczestniczyła w projektach Akcji Znaków Pokuty polegających na porządkowaniu ruin w Polsce (Oświęcim) i Niemczech (Drezno). Od 1967 do 1982 aktywnie uczestniczyła w pracach Światowej Rady Kościołów[3]. Była animatorką projektów upamiętnienia ofiar getta warszawskiego, Jedwabnego i Srebrenicy[4].

Po 1989 współtworzyła Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna. Związana z organizacjami pozarządowymi. 21 października 1993 została wybrana zastępcą członka Trybunału Stanu[5]. Współzałożycielka Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, w latach 2007–2012 przewodnicząca Rady Fundacji. Przed wstąpieniem Polski do UE pracowała w Fundacji „Polska w Europie”. Współzałożycielka Stowarzyszenia Przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii „Otwarta Rzeczpospolita” (2000).

W ramach prowadzonych przez siebie warsztatów dziennikarskich (m.in. dla studentów, młodych dziennikarzy, młodzieży szkolnej czy osób osadzonych w zakładach karnych) Halina Bortnowska zajmowała się promowaniem światowych standardów dziennikarstwa. Od 1992 była animatorką Warsztatów Dziennikarskich Młodych „Polis” w Warszawie. Do 1999 redaktor naczelny „Polis – pisma o sztuce życia publicznego”. Inicjatorka projektu Internetowa Gazeta Festiwalu Nauki. Brała udział w dyskusjach publicznych dotyczących m.in. spraw społecznych (w tym na temat ruchu hospicyjnego) i religijnych, ekumenizmu, lustracji, praw człowieka, upamiętniania ofiar ludobójstwa, a także bioetyki[6].

Jej publikacje ukazały się na łamach m.in.: Gazety Wyborczej, miesięcznika Znak, Tygodnika Powszechnego. Prowadziła blog pt. Myślennik.

Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001)[7] i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2011)[8]. Laureatka nagrody im. prof. Zbigniewa Hołdy w 2013[9]. W 2016 roku odznaczona odznaką za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka[10][11].

W 1983 poślubiła Kazimierza Dąbrowskiego (inżyniera konstruktora), który był wdowcem z czwórką dzieci[12].

Zostala pochowana na starym cmentarzu na Służewie w Warszawie[13].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Opracowania

[edytuj | edytuj kod]
  • Bezimienni mówią o modlitwie (wybór i układ; wstęp Marek Skwarnicki; Znak, 1973, 1982)
  • Sens choroby, sens śmierci, sens życia (opracowanie i redakcja; Znak, 1982; 1984, ISBN 83-7006-065-X; 1993, ISBN 83-7006-265-2)
  • Polacy – Niemcy '93. Konferencja Fundacji „Polska w Europie” 23–24.10.1993, Ośrodek Konferencyjny PAN w Mądralinie (opracowanie; wespół z Markiem Cichockim i Katarzyną Leszczyńską; „Exit”, staraniem Fundacji „Polska w Europie” 1993; seria: Studia Fundacji „Polska w Europie”, 1234-7841, nr 4 )
  • Chrześcijańska demokracja w XXI wieku (red. merytoryczna oraz popr. tł. Halina Bortnowska-Dąbrowska i Kazimierz Dąbrowski; pod red. Josefa Thesanga; FKA 1997, ISBN 83-86771-06-2)
  • polska://niemcy@2011. Materiały z konferencji zorganizowanej przez Fundację Konrada Adenauera w dniach 13–15 kwietnia 2000 r. w Warszawie (redakcja merytoryczna; przekł. z jęz. niem. Mariusz Matwiejczuk, Halina Bortnowska, przekł. z jęz. ang. Halina Bortnowska; Fundacja Konrada Adenauera. Przedstawicielstwo w Polsce 2001, ISBN 83-86771-12-7)

Przekłady

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nie żyje Halina Bortnowska. Miała 92 lata. onet.pl, 2024-06-19. [dostęp 2024-06-19].
  2. Moje obchody, „Znak”, nr 11 (606), 2005
  3. „Kilka myśli o postawie ekumenicznej” [w:] „Pamięć przyszłości Stefanowi Wilkanowiczowi na początek dziewiątej dekady”, Wydawnictwo Znak, Kraków 2005
  4. Czytając My z Jedwabnego, „Gazeta Wyborcza”, nr 226, 2004; „Tora ku pamięci”, „Znak”, nr 2 (609), 2006; Patrzeć na ekshumację, „Gazeta Wyborcza”, nr 30, 2008; „Irena i Anna”, „Polis”, „Polis”, nr 3 (21), 1997
  5. M.P. z 1993 r. nr 55, poz. 825
  6. „Sąd nad...” – cykl dyskusji publikowanych na łamach „Gazety Wyborczej”, prowadzonych przez Teresę Torańską z udziałem Hanny Świdy-Ziemby, Haliny Bortnowskiej, prof. Krzysztofa Kicińskiego i gości
  7. M.P. z 2001 r. nr 21, poz. 345
  8. M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 778
  9. Nagroda im. Prof. Zbigniewa Hołdy, „Stowarzyszenie im. prof. Zbigniewa Hołdy”, 20 października 2016 [dostęp 2017-12-17] (pol.).
  10. Lista odznaczonych odznaką za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka. rpo.gov.pl. [dostęp 2016-06-26].
  11. Katarzyna Kaleta-Sennik: Nie żyje wybitna obrończyni praw człowieka - Halina Bortnowska. brpo.gov.pl, 20 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-20]. (pol.).
  12. Halina Bortnowska - teolog, dziennikarka, działaczka praw człowieka
  13. Zmarła Halina Bortnowska. Pogrzeb w środę. jerzyturowicz.pl, 25 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-26]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • „Już – jeszcze nie. Całoroczne rekolekcje z Ludźmi Adwentu” (Wydawnictwo Znak, 2005) – książka Haliny Bortnowskiej
  • Wysokie Obcasy nr 35, dodatek do „Gazety Wyborczej” nr 205, 2000 portret Haliny Bortnowskiej
  • Ethos skutecznego współczucia, „Ethos”, nr 6–7, 1989
  • „Thou Shalt Not Kill. Poles on Jedwabne” wybór artykułów z polskiej prasy na temat mordu w Jedwabnem; w tłumaczeniu na język angielski (w tym Halina Bortnowska – When a Neighbor Has No Name, „Gazeta Wyborcza”, styczeń 27–28, 2001

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]