Halina Chrostowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halina Chrostowska
Ilustracja
Halina Chrostowska w latach 60.
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1929
Warszawa

Data i miejsce śmierci

22 kwietnia 1990
Warszawa

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

grafika, rysunek

Cykl P.G.R. Obraz W świetlicy (1954)

Halina Chrostowska (ur. 25 lipca 1929[1] w Warszawie, zm. 22 kwietnia 1990 tamże[2]) – graficzka, rysowniczka, pedagog, działaczka artystyczna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kształciła się w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1946–1950, studiowała malarstwo i grafikę[2]. Od 1950, niemal do śmierci, pracowała na tej uczelni jako pedagog[2]. W latach 1962–1989 kierowała pracownią grafiki warsztatowej[2] i brała udział w działaniach Związku Polskich Artystów Plastyków.

Debiutanckie prace zgodne z doktryną socrealizmu, krótko potem zastąpiła pasja do poszukiwań formalnych i technicznych. Początkowo eksperymenty objęły przede wszystkim fakturę czarno-białej odbitki graficznej, np. w cyklach Astralny (1957) lub Komedianci (1961–1963). Artystka łączyła różne techniki druku – trawione płyty metalowe z linorytami i drzeworytami. Od 1968 roku tworzyła grafiki barwne – jak w cyklach Portrety, czy Figury – zacierając stopniowo granice między grafiką a malarstwem. Na skutek zatrucia oparami kwasu azotowego i związanego z nim uszkodzenia nerwów dłoni, artystka musiała przerwać na długo pracę w dotychczas stosowanych technikach. Halina Chrostowska stworzyła w tym czasie cykl Ręce (połowa lat 70.), na który składają się rysunki przedstawiające dłonie oraz odciski dłoni artystki na metalowych płytach pokrytych lakierem.

Córka Stanisława Ostoi-Chrostowskiego.

Pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 179-4-23)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mariusz Olczak podaje datę 25 października 1927 w „Korweta” Referat 999 Wydziału Bezpieczeństwa i Kontrwywiadu Oddziału II Komendy Głównej Armii Krajowej/wybór i opracowanie ikonografii Mariusz Olczak. Warszawa: Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego, 2020, s. 63. ISBN 978-83-953038-9-0.
  2. a b c d Halina Chrostowska – Wirtualny Leksykon Biblioteki Głównej Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie [online], leksykon.asp.waw.pl [dostęp 2021-05-06].
  3. Cmentarz Stare Powązki: ANTONI CHROSTOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bożena Kowalska, Wielcy nieobecni. Halina Chrostowska (1929–1990), Sztuka.pl (164–5) 11–12/2009.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]