Halinowo (Białoruś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halinowo
Галінова
Państwo

 Białoruś

Obwód

 witebski

Rejon

miorski

Sielsowiet

Turkowo

Populacja (2009)
• liczba ludności


25[1]

Położenie na mapie obwodu witebskiego
Mapa konturowa obwodu witebskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Halinowo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry znajduje się punkt z opisem „Halinowo”
Ziemia55°39′56″N 27°56′50″E/55,665556 27,947222

Halinowo (biał. Галінова; ros. Галиново) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Turkowo.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W okresie wojny polsko-bolszewickiej pod wsią toczyły się walki grupy ppłk. Jerzego Sawy-Sawickiego ze zgrupowaniem uderzeniowym sowieckiej 4 Armii Jewgienija Siergiejewa[2].

 Osobny artykuł: Bitwa pod Dryhuczami.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś a następnie kolonia leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim (od 1926 w województwie wileńskim), w powiecie dziśnieńskim, w gminie Mikołajewo[3][4].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 20 osób, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[3]. W 1931 w 4 domach zamieszkiwały 22 osoby[5].

Miejscowość należała do parafii prawosławnej w Dziśnie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Dziśnie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Dziśnie[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Odziemkowski 2004 ↓, s. 104.
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. 7, część 2, 1924, s. 58.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 3.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 20.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 515.