Hall Air Yacht
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Konstruktor |
Charles Ward Hall |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1923 |
| Lata produkcji |
1922-23 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Moc |
60 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7,62 m |
| Długość |
7,62 m |
| Masa | |
| Własna |
240 kg |
| Startowa |
440 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
120 km/h |
| Długotrwałość lotu |
60 m |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 1 | |
Hall Air Yacht – amerykańska łódź latająca zaprojektowana i zbudowana w latach 1922-23 przez Charlesa Halla jako jego pierwszy samolot.
Tło historyczne[edytuj | edytuj kod]
Charles Ward Hall, syn wynalazcy Charlesa Martina Halla, który opracował przemysłowy sposób wytwarzania aluminium, zainteresował się lotnictwem około 1909, a w 1916 zdobył licencję pilota[1]. W tym samym roku założył małą firmę której miała zajmować się przede wszystkim badaniami nad użyciem aluminium w konstrukcjach lotniczych i w późniejszym czasie przyznano jej szereg patentów w tym zakresie[1]. W 1920 na zlecenie United States Navy Hall przeprowadził badania porównawcze dotyczące użycia aluminium do konstrukcji skrzydła lotniczego na przykładzie skrzydła samolotu Curtiss HS-3[1]. Opracowane przez Halla aluminiowe skrzydło okazało się lżejsze o połowę, a tak samo wytrzymałe jak oryginalne drewniane skrzydło[1]. W przypadku HS-3 modernizacja na skrzydła aluminiowe nie była praktyczna ale zdobyte doświadczenie pomogło Hallowi przy projektowaniu jego oryginalnej żaglówki wykorzystującej do napędu nie tradycyjny żagiel ale nowatorsko użyte skrzydło lotnicze pochodzące z samolotu Thomas-Morse S-4, a w nieco późniejszym czasie jego pierwszego samolotu znanego jako Hall Air Yacht[1].
Opis konstrukcji[edytuj | edytuj kod]
Hall Air Yacht był dwumiejscowym, jednosilnikowym półtorapłat (sesquiplane) z silnikiem w konfiguracji ciągnącej[2][3]. Konstrukcja samolotu była mieszana - kadłub, dolne skrzydło i belka ogonowa były wykonane z duraluminium, górne skrzydło miało konstrukcję drewnianą i było kryte płótnem podobnie jak powierzchnie sterowe na ogonie[2].
Napęd samolotu stanowił trzycylindrowy silnik Wright Gale L-4 o mocy 60 KM zamontowany na zastrzałach nad kabiną pilota i pasażera, pomiędzy dolnym a górnym skrzydłem[2][3].
Samolot miał 7,62 m długości i taką samą rozpiętość skrzydeł, powierzchnia skrzydeł wynosiła tyle samo, powierzchnia skrzydeł wynosiła 19,13 m²[2][3]. Masa własna wynosiła 240 kg, a masa startowa - 440 kg[2]. Prędkość maksymalna wynosiła do 120 km/h, samolot mógł utrzymywać się w powietrzu do 60 minut[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot został ukończony w 1923, w latach 1924-26 używany był do lotów rekreacyjnych w okolicach Mamaroneck i Buffalo[2]. W kwietniu 1927 samolot otrzymał rejestrację cywilną NX 2612[2]. W 1928 planowano zmienić napęd samolotu na czterocylindrowy silnik rzędowy typu Cirrus II o mocy 75 KM ale nie wiadomo czy do tego doszło i czy samolot był jeszcze w tym czasie używany[2]. Rejestracja samolotu wygasła w maju 1930, dalsze jego losy nie są znane[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E. R. Johnson: American Flying Boats and Amphibious Aircraft: An Illustrated History. Mcfarland, 2009. ISBN 978-0786439744.
- John Wegg: General Dynamics Aircraft And Their Predecessor. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1990. ISBN 0-87021-233-8.