Hans Klein

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hans Klein
22 zwycięstwa
Generalmajor der Luftwaffe Generalmajor der Luftwaffe
Data i miejsce urodzenia

17 stycznia 1891
Szczecin

Data i miejsce śmierci

18 listopada 1944
Brema

Przebieg służby
Lata służby

1914–1919, 1934–1943

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Luftstreitkräfte
Luftwaffe

Jednostki

Jagdstaffel 4, Jagdstaffel 10, Jagdgeschwader 53

Stanowiska

dowódca: Jagdstaffel 10 Jagdgeschwader 53

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Order „Pour le Mérite” Order Domowy Królewski Hohenzollernów z Mieczami na Wojennej Wstędze Krzyż Żelazny (1813) I Klasy Krzyż Żelazny (1813) II Klasy

Hans Klein (ur. 17 stycznia 1891, zm. 18 listopada 1944) – niemiecki as myśliwski z czasów I wojny światowej z 22 potwierdzonymi zwycięstwami powietrznymi, należał do zaszczytnego grona Balloon Buster. Dowódca Jagdstaffel 10.

Hans Klein do armii wstąpił po wybuchu wojny. Do wiosny 1916 roku służył na froncie zachodnim w 210 Dywizji Piechoty, gdzie został promowany na oficera w marcu 1915 roku. W marcu 1916 roku został przeniesiony do lotnictwa. Służbę rozpoczął FAA 5 i FAA 6, a w listopadzie 1916 roku został przydzielony do eskadry myśliwskiej Jagdstaffel 4. Pierwsze zwycięstwo odniósł w 4 kwietnia 1917 roku. Do 11 lipca odniósł 16 potwierdzonych zwycięstw w tym 5 balonów obserwacyjnych. 13 lipca został ranny. Powrócił do służby w połowie września i został mianowany dowódcą Jagdstaffel 10. 30 listopada 1917 roku odniósł swoje 22 i jak się później okazało ostatnie zwycięstwo powietrzne. 4 grudnia 1917 roku został odznaczony najwyższym pruskim odznaczeniem wojennym Pour le Mérite.

19 lutego 1918 roku został ponownie ranny. Do czynnej służby powrócił w końcu kwietnia. Służył w swojej eskadrze Jagdstaffel 10 jako oficer naziemny.

Po zakończeniu wojny uzyskał tytuł inżyniera i w stopniu majora wstąpił do Luftwaffe. Po wybuchu II wojny światowej został mianowany dowódcą dywizjonu myśliwskiego Jagdgeschwader 53, a od 21 grudnia 1939 do 7 marca 1940 roku dowódcą Jagdfliegerführer 3. Następnie był dowódcą wszystkich szkół pilotów myśliwskich i zakończył służbę czynną w kwietniu 1943 roku w stopniu generała.

Zginął 18 listopada 1944 roku w niewyjaśnionych okolicznościach w wypadku samochodowym w okolicach Bremy.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Norman L. R. Franks, Frank W. Bailey, Russell Guest: Above the Lines - The Ace and Fighter Units of German Air Service, Naval Air Service and Flanders Marine Corps 1914 - 1918. Londyn: Grub Street, 1993. ISBN 0-948817-73-9. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]