Hansjörg Raffl

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hansjörg Raffl
Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1958
Valdaora

Wzrost

187 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy
Igrzyska olimpijskie
srebro Lillehammer 1994 Dwójki
brąz Albertville 1992 Dwójki
Mistrzostwa świata
złoto Winterberg 1989 Drużynowo
złoto Calgary 1990 Dwójki
srebro Lake Placid 1983 Dwójki
srebro Winterberg 1989 Dwójki
srebro Calgary 1990 Drużynowo
srebro Calgary 1993 Dwójki
brąz Winterberg 1991 Dwójki
brąz Winterberg 1991 Drużynowo
brąz Calgary 1993 Drużynowo
Mistrzostwa Europy
złoto Winterberg 1992 Dwójki
złoto Königssee 1994 Dwójki
srebro Königssee 1988 Dwójki
srebro Innsbruck 1990 Dwójki
brąz Olang 1984 Dwójki
brąz Hammarstrand 1986 Dwójki
brąz Königssee 1988 Drużynowo
brąz Innsbruck 1990 Drużynowo
brąz Winterberg 1992 Drużynowo
Puchar Świata (Jedynki)
srebro 2. miejsce
1978/1979
Puchar Świata (Dwójki)
Kryształowa kula
1982/1983
Kryształowa kula
1984/1985
Kryształowa kula
1985/1986
Kryształowa kula
1988/1989
Kryształowa kula
1989/1990
Kryształowa kula
1990/1991
Kryształowa kula
1991/1992
Kryształowa kula
1992/1993
srebro 2. miejsce
1980/1981
srebro 2. miejsce
1983/1984
brąz 3. miejsce
1986/1987
brąz 3. miejsce
1987/1988
Zakończenie kariery: 1994 r.

Hansjörg Raffl (ur. 29 stycznia 1958 w Valdaora) − włoski saneczkarz startujący w jedynkach oraz w dwójkach, dwukrotny medalista igrzysk olimpijskich, wielokrotny medalista mistrzostw świata i Europy oraz ośmiokrotny zdobywca Pucharu Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy sukces w karierze odniósł w sezonie 1978/1979, kiedy zajął drugie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w jedynkach. Lepszy wtedy okazał się tylko jego rodak, Paul Hildgartner. W kolejnych latach startował głównie w dwójkach, a jego parterem był Karl Brunner, a od 1982 roku Norbert Huber. Pierwszy wspólny sukces osiągnęli w sezonie 1980/1981, kiedy zajęli drugie miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. Następnie zwyciężali w sezonach 1982/1983, 1984/1985, 1985/1986, 1988/1989, 1989/1990, 1990/1991, 1991/1992 i 1992/1993, w sezonie 1983/1984 ponownie zajęli drugie miejsce, a w sezonach 1986/1987 i 1987/1988 stawali na najniższym stopniu podium.

W 1983 roku zdobył swój pierwszy medal, zajmując drugie miejsce w dwójkach na mistrzostwach świata w Lake Placid. W tej samej konkurencji w kolejnych latach zdobyli też złoty medal na mistrzostwach świata w Calgary (1990), srebrne na mistrzostwach świata w Winterbergu (1989) i mistrzostwach świata w Calgary (1993) oraz brązowy podczas mistrzostw świata w Winterbergu (1991). Cztery razy zdobywał też medale w konkurencji drużynowej: złoty podczas MŚ 1989, srebrny na MŚ 1990 oraz brązowe na MŚ 1991 i MŚ 1993. Wielokrotnie zdobywał medale mistrzostw kontynentu, w tym złote w dwójkach na mistrzostwach Europy w Winterbergu w 1992 roku oraz rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach Europy w Königssee.

Z pięciu startów olimpijskich najlepszy wynik osiągnął podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku, gdzie zdobył srebrny medal. Dwa lata wcześniej, na igrzyskach w Albertville, Raffl i Huber zajęli trzecie miejsce. Był też między innymi piąty w tej konkurencji na igrzyskach w Lake Placid w 1980 roku.

Po zakończeniu kariery został trenerem.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejsce Jedynki Dwójki
1980 Lake Placid 5.[1]
1984 Sarajewo 6.
1988 Calgary 8.
1992 Albertville 3.
1994 Lillehammer 2.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
Jedynki Dwójki
1978/1979 2.
1980/1981 2.[2]
1982/1983 1.
1983/1984 =2.[3]
1984/1985 1.
1985/1986 1.
1986/1987 3.
1987/1988 =3.[4]
1988/1989 1.
1989/1990 1.
1990/1991 1.
1991/1992 1.
1992/1993 1.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W parze z Alfredem Silginerem
  2. W parze z Karlem Brunnerem
  3. Ex aequo z para austriacką Georg Fluckinger/Franz Wilhelmer
  4. Ex aequo z para radziecką Witalij Mielnik/Dmitrij Aleksiejew

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]