Harald Ilves

Harald Ilves
Data i miejsce urodzenia	20 listopada 1920 ; Tapa
Data i miejsce śmierci	4 lutego 1998 ; Tallinn
Zawód, zajęcie	polityk
Narodowość	Estonia
Partia	Estońska Socjalistyczna Republika Radziecka - przewodniczący Rady Najwyższej (1959-1963) Komunistyczna Partia Estonii - I sekretarz harjuskiego komitetu rejonowego (1954-1959)
	Odznaczenia
	;

Harald Ilves (ur. 20 listopada 1920 w Tapa, zm. 4 lutego 1998 Tallinn) – przewodniczący Rady Najwyższej Estońskiej SRR (1959-1963).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę podstawową w Tapie i szkołę przemysłową w Rakvere, po czym pracował jako robotnik na kolei. 3 lipca 1941 został powołany do Armii Czerwonej i skierowany na Ural, w lutym 1942 otrzymał przydział do 249 Estońskiej Dywizji Piechoty i w grudniu 1942 skierowany na front do udziału w wielkołuckiej operacji zaczepnej. Następnie od maja 1943 walczył na Froncie Kalinińskim, od października 1943 2 Nadbałtyckim, a od lutego 1944 Leningradzkim jako celowniczy działa w 925 pułku piechoty w stopniu gefrajtera, a pod koniec wojny sierżanta. Brał udział w walkach o Newel, Narwę, Tartu i Tallinn oraz w likwidacji kurlandzkiego zgrupowania przeciwnika^[1]. Za zasługi bojowe w 1944 został odznaczony orderem. W 1945 został przyjęty do WKP(b), od 1949 do 1951 uczył się w szkole partyjnej. W latach 1954-1959 I sekretarz harjuskiego komitetu rejonowego Komunistycznej Partii Estonii, od 23 kwietnia 1959 do 18 kwietnia 1963 przewodniczący Rady Najwyższej Estońskiej SRR. Od 1963 sekretarz harjuskiego komitetu przemysłowego, od 8 stycznia 1964 do 1976 członek KC KPE, w 1973 objął funkcję przewodniczącego Estońskiego Republikańskiego Komitetu Związku Zawodowego Pracowników Gospodarki Rolnej. W 1985 przeszedł na emeryturę.