Harald Schmidt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Harald Schmidt
Ilustracja
Harald Schmidt (2015)
Imię i nazwisko

Harald Franz Schmidt

Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1957
Neu-Ulm

Zawód

aktor, satyryk, prezenter

Harald Franz Schmidt[1] (ur. 18 sierpnia 1957 w Neu-Ulm) – niemiecki aktor, komik, prezenter telewizyjny i scenarzysta, znany z autorskiego late night show, emitowanego w latach 1995–2014[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Neu-Ulm jako syn Marthy i Antona Schmidtów[3], Niemców sudeckich przesiedlonych po II wojnie światowej do Niemiec.

Ukończył Szkołę Muzyki Kościelnej w Rottenburgu i podjął pracę jako organista w Nürtingen. Jednocześnie uzupełniał wykształcenie, zdając maturę. W latach 1978–1981 studiował aktorstwo w Stuttgarcie, a następnie podjął pracę w Teatrze Miejskim w Augsburgu (1981-1984). W latach 1984–1989 pracował w renomowanym kabarecie Kom(m)ödchen w Düsseldorfie. Tam też w roku 1985 rozpoczął karierę solową.

Od roku 1988 regularnie występuje w telewizji jako artysta kabaretowy i prezenter. W latach 1990–1994 prowadził na antenie Das Erste wraz z Herbertem Feuersteinem program rozrywkowy Schmidteinander. Od października 1992 do maja 1995 prowadził program Verstehen Sie Spaß?[4].

Powszechną sławę w Niemczech przyniosła mu własna audycja pod tytułem Harald Schmidt Show emitowana w latach 1995–2003 przez prywatną stację telewizyjną Sat 1. W latach 2004–2011 prowadzi własną audycję w pierwszym programie niemieckiej telewizji publicznej. Ponadto nieregularnie występuje w rolach teatralnych i filmowych. Nowym pomocnikiem w dwóch odcinkach programu Harald Schmidt został Oliver Pocher, z którym Schmidt jako stworzył kolejny programu Schmidt & Pocher (2007–2009). Następnie w latach 2011–2014 ponownie prowadził program The Harald Schmidt Show na antenie Sat. 1 i Sky[5][6].

Od 2015 roku moderuje wraz z Gregorem Gysi copółroczny przegląd wydarzeń politycznych Gysi & Schmidt na antenie n-tv[7]. Od 2017 do 2020 prowadził swój program Schmidts Daily na stronie internetowej tygodnika Der Spiegel[8]. Jest jednym z ambasadorów fundacji Deutsche Depressionshilfe[9]. Od 2021 roku prowadzi audycje radiową Raus aus der Depression na antenie NDR Info oraz Ein Abend mit Harald Schmidt na antenie WDR 4[10][11].

Sporadycznie występuje także w produkcjach filmowych i serialach m.in.: 7 krasnoludków – historia prawdziwa (2004), Nasz Charly (2008) Rosamunde Pilcher (2016, 2019).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkał w Kolonii wraz ze swoją partnerką Ellen Hantzsch. Mają dwie córki - Nele (ur. 1995) i Amelie (ur. 2005) oraz dwóch synów - Petera (ur. 1998) i młodszego (ur. 2007). Jego najstarszy syn Robert Hannes (ur. 1994) pochodzi z wcześniejszego związku.

Krytycyzm[edytuj | edytuj kod]

Zwłaszcza w pierwszych latach emisji Die Harald Schmidt Show, Schmidt był czasem krytykowany za wyśmiewanie się z mniejszości, takich jak obcokrajowcy czy geje. W swoim programie naśladował też sposób mówienia Adolfa Hitlera (w jednym z nich jako Hitler ostrzegał młodych ludzi, by nie głosowali na partie rasistowskie i nacjonalistyczne). Bardziej nieortodoksyjne i niepoprawne politycznie dowcipy Schmidta przyniosły programowi reputację telewizji kultowej, a jego zwolennicy oskarżyli krytyków o niezdolność do zrozumienia satyry[12].

W późniejszych latach pierwszej emisji w Sat.1 Harald Schmidt Show (ok. 2001–2003), Schmidt stał się ulubieńcem krytyków ze względu na swoje „intelektualne” poczucie humoru, zwłaszcza za to, że zawiera wiele odniesień do kultury wysokiej - literatury, teatru, muzyki klasycznej, malarstwa czy kina, a także historii i filozofii.

Kontrowersje wokół dowcipów o Polakach[edytuj | edytuj kod]

Harald Schmidt w drugiej połowie lat 90. zasłynął z tzw. polskich żartów (niem. Polenwitze), ktore przedstawiały często Polaków w sposób stereotypowy.

Niemieccy korespondenci i przedstawiciele niemieckich fundacji w Polsce wystosowali protest do szefostwa Sat1 pisząc: „Schmidt pozwala sobie na antypolskie dowcipy, prezentujące naszych sąsiadów, jako bandę złodziei i nierobów. Jego prymitywizm wznieca rasizm i wrogość wobec cudzoziemców, a jego żarty są pogardliwe i uwłaczają Polakom”. Aby Schmidt mógł skonfrontować swoje negatywne wyobrażenia o Polsce z rzeczywistością, polski ambasador w Niemczech Andrzej Byrt zaprosił Schmidta do Polski, ten przyjął zaproszenie i odwiedził kraj w 1997 roku[13][14][15][16].

Harald Schmidt wywoływał również reakcje polskich polityków. Były senator Zbigniew Zychowicz w swoim przemówieniu na 87. posiedzeniu Senatu RP nazwał Schmidta „polakożercą[17].

W 2008 r. reżyser Stanisław Krzemiński w programie Menschen bei Maischberger wręczył Schmidtowi świadectwo darowizny samochodu złożonego w Polsce z nie całkiem legalnych części i bilet lotniczy do Warszawy, gdzie miał ten samochód odebrać[18][19].

Kontrowersje wokół żartów z komór gazowych[edytuj | edytuj kod]

W swoim najnowszym programie prowadzonym wspólnie z Olivierem Pocherem w publicznym kanale telewizyjnym ARD, Schmidt i Pocher rozpętali skandal naigrawając się z komór gazowych:

  • Ciekawe, co można, a właściwie, czego nie można powiedzieć w niemieckiej telewizji” – zastanawiał się w swoim programie Schmidt.
  • „Aby to zbadać, skonstruowałem nazimeter, urządzenie, które piszczy, gdy mówi się coś, co w naszym kraju jest niepoprawne politycznie” – odpowiedział mu Pocher.

Prowadzący zaczęli rozmawiać o tym, że w łazience jednego z nich zepsuł się prysznic. Gdy tylko Schmidt wypowiedział to ostatnie słowo, nazimeter wydał z siebie piskliwy dźwięk.

  • „Wiesz, a ja mam problemy z kuchenką gazową” – żartował Pocher. I znowu urządzenie zaczęło piszczeć.

Na żarty Schmidta i Pochera zareagowała gmina żydowska w Niemczech. Majid Khoshlessan rzeczniczka gminy oświadczyła: „Prowadzący powinni ponieść konsekwencje, takie żarty nie mogą mieć miejsca nigdzie na świecie, a już szczególnie w Niemczech”[20].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Personalidade: Harald Schmidt (West Germany). InterFilmes.com. [dostęp 2021-07-09]. (port.).
  2. Harald Schmidt. Listal. [dostęp 2021-02-04]. (ang.).
  3. Tina Gaedt: Anton Schmidt (93) stirbt nach Sturz in Esslinger Klinik. „Bild”, 8 stycznia 2010. [dostęp 2021-02-04]. (niem.).
  4. Fernsehlexikon » 2007 » Januar [online] [dostęp 2023-09-19].
  5. DWDL de GmbH, Sat.1 stellt die "Harald Schmidt Show" am 3. Mai ein [online], DWDL.de [dostęp 2023-09-19] (ang.).
  6. „Late Night König“ Harald Schmidt wechselt zu Sky: Harald Schmidt ab Herbst 2012 exklusiv auf Sky zu sehen (02.05.2012) [online], info.sky.de [dostęp 2023-09-19].
  7. RTL+ [online], plus.rtl.de [dostęp 2023-09-19].
  8. Harald Schmidt arbeitet für SPIEGEL DAILY, „Der Spiegel”, 15 maja 2017, ISSN 2195-1349 [dostęp 2022-01-20] (niem.).
  9. "Wenn schon sterben - woran bitte?" [online], www.fr.de, 19 września 2008 [dostęp 2022-01-20] (niem.).
  10. DWDL de GmbH, Harald Schmidt macht neue Radiosendung im WDR [online], DWDL.de [dostęp 2023-09-19] (ang.).
  11. NDR, Raus aus der Depression [online], www.ndr.de [dostęp 2023-09-19] (niem.).
  12. Sascha Klettke: Best of Harald Schmidt: Hundeaugen und Hitler. „Der Spiegel”, 15 czerwca 2007. [dostęp 2021-07-09]. (niem.).
  13. Letzte Sendung : Harald Schmidt, der bösartigste Deutsche im TV - WELT [online], DIE WELT, 21 września 2015 [dostęp 2023-09-19] (niem.).
  14. Piotr Cywiński: „Polska mnie interesuje”. Rozmowa z Haraldem Schmidtem, telewizyjnym showmanem. „Wprost”, 16 grudnia 2007. [dostęp 2021-02-04]. (pol.).
  15. Piotr Cywiński: I śmieszno, i smutno. „Wprost”, 18 grudnia 2007. [dostęp 2021-02-04]. (pol.).
  16. Zabrakło dowcipów o Polakach?. „Wprost”, 9 grudnia 2003. [dostęp 2021-02-04]. (pol.).
  17. 87. posiedzenie Senatu RP [online], Senat RP, 1 sierpnia 2001 [zarchiwizowane z adresu 2002-03-24].
  18. Jörg Thomann: Werden Sie so schlecht bezahlt?. „Frankfurter Allgemeine Zeitung”, 27 lutego 2008. [dostęp 2021-07-09]. (niem.).
  19. Reaktion auf Polen-Witze: Schmidt bekommt VW-Golf geschenkt. Inside Digital, 2008-02-27. (niem.).
  20. Niemiecka telewizja kpi z nazistowskich zbrodni [online], Dziennik.pl, 16 listopada 2007 [zarchiwizowane z adresu 2008-02-09].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]