Harcerska Nagroda Literacka
| Nagroda za |
twórczość polskich autorów korespondującą z założeniami wychowawczymi ZHP |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Pierwsze rozdanie |
1970 |
Harcerska Nagroda Literacka – polska nagroda literacka, organizowana i przyznawana przez Główną Kwaterę ZHP od 1970 do 1991 roku.
Nagroda była przeznaczona dla polskich autorów publikacji literatury dla dzieci i młodzieży w wieku od 7 do 15 lat, korespondujących z założeniami wychowawczymi ZHP, wydanymi od 1 stycznia w roku poprzedzającym rok przyznania nagrody, dotąd nienagradzanych. Nagrodę otrzymywały także instytucje wydawnicze. Propozycje zgłaszane przez wydawnictwa, redakcje oraz inne instytucje kulturalne wybierało jury powołane przez Główną Kwaterę ZHP.
W 1982 roku wprowadzono nagrodę przyznawaną przez dzieci i młodzież, laureat był wyłaniany drogą plebiscytu w prasie dziecięco-młodzieżowej.
W 1988 roku jury powołało Honorową Listę im. Aleksandra Kamińskiego[1].
Laureaci[edytuj | edytuj kod]
- 1970
- Irena Jurgielewiczowa za Wszystko inaczej
- Stefan Bratkowski za Księgę wróżb prawdziwych
- Honorowe wyróżnienie
- Maria Dańkowska i Janina Słuszniakówna za Piegi w świetle Księżyca
- Stanisław Aleksandrzak i zespół Wydawnictwa Harcerskiego Horyzonty za Naszą Biało-Czerwoną
- 1971
- Honorowe wyróżnienie
- Witold Gawdzik za Ortografię na wesoło
- Elwira Milewska i Włodzimierz Zonn za Ziemię
- 1972
- Aleksander Minkowski za Szaleństwo Majki Skowron
- Honorowe wyróżnienie
- Wojciech Wiśniewski za Szukam przyjaciela
- Wydawnictwo MON za serię Bitwy-Kampanie-Dowódcy
- 1973
- Jerzy Szczygieł za Nigdy cię nie opuszczę
- Honorowe wyróżnienie
- Janina Barbara Górkiewiczowa za Junaka
- Wydawnictwo Harcerskie Horyzonty za serię Ważne sprawy dziewcząt i chłopców
- 1974
- Maria Dańkowska za Romans naszej mamy
- Honorowe wyróżnienie
- Ryszard Liskowacki za Kto zgrzeszył
- Tadeusz Zimecki za Wielki temat Tomasza Akapita
- Zofia Bogusławska za Dom w rzece
- 1975
- Danuta Bieńkowska za Chwilę prawdy
- Honorowe wyróżnienie
- Jan Kamyczek za Savoir-vivre dla nastolatków
- Szymon Kobyliński za Śmiechu wartych
- Piotr Wojciechowski za Zdobywcow orzechowego tortu
- 1976
- Maciej Kuczyński za Zwycięzcę
- Honorowe wyróżnienie
- Kazimierz Radowicz za Banderę Zawiszy Czarnego
- Zbigniew Domarańczyk za Złotą wannę szejka i inne naftstories
- Krystyna Dąbrowska za Posłuchaj, Katarzyno
- 1977
- Janina Wieczerska za Lekcję dzielenia
- Honorowe wyróżnienie
- Anna Frankowska za Zatańcz z moją dziewczyną
- Olga Chrobra za Palenisko oraz Oto jest Polska, chcę żeby Polska
- Stanisław Świrko za W krainie Gryfitów
- 1978
- Klementyna Sołonowicz-Olbrychska za Majówkę
- Henryk Lothamer za Do zobaczenia, mamo
- Wyróżnienia
- Stanisław Biskupski za Boso wśród gwiazd
- Wiera Badalska za Jędrka i innych
- Nagroda specjalna
- Ryszard Liskowacki “za szczególne wartości trylogii”[2]: My z Marymontu, Z zielonych ulic na barykady, Wracamy do domu
- 1979
- Jan Edward Kucharski za Warszawiaków
- Ewa Ostrowska za Długą lekcję
- Wyróżnienia
- Teodor Goździkiewicz za Opowieści krajobrazu
- Igor Newerly za Rozmowę w sadzie dnia 5 sierpnia
- Nagroda specjalna
- Seweryna Szmaglewska za cykl Czarnych Stóp
- 1980
- Zbigniew Nienacki za Pana Samochodzika i złotą rękawicę oraz cykl o Panu Samochodziku
- Wyróżnienia
- Danuta Brzosko-Mędryk za Mury w Ravensbrück
- Maria Stengert za Trzymaj wiatr
- Nagroda specjalna
- Janusz Domagalik “za ukazywanie w twórczości wychowawczej roli harcerstwa”[2]
- 1981
- Zofia Woźnicka za Skalistą krainę Katalonii (II nagroda)
- Wyróżnienia
- Ludwik Bronisz-Pikało za Światło w mroku
- Stanisław Mioduszewski za Kworę – córkę delfinów
- Nagroda specjalna
- Jerzy Kasprzak za Tropami powstańczej przesyłki
- 1982
- Ewa Nowacka za Słońce w kałuży
- Wyróżnienia
- Młodzieżowa Agencja Wydawnicza za Tylko o miłości
- Nasza Księgarnia za Wiersze dla Was
- Nagroda specjalna
- Jan Stanisław Kopczewski “za popularyzację bohaterów i wydarzeń historycznych”[2]
- Nagroda specjalna w plebiscycie “Świata Młodych”
- Małgorzata Musierowicz za Idę sierpniową
- 1983
- Nagroda za książkę dla młodszych dzieci
- Anna Lisowska-Niepokólczycka za Zrękowiny księżniczki
- Nagroda za książkę dla młodzieży
- Edmund Niziurski “za całokształt twórczości artystycznej”[2] oraz za książkę Szkolny lud, Okulla i ja
- Nagroda specjalna
- Stanisław Broniewski za Całym życiem
- 1984
- Nagroda za książkę dla młodszych dzieci
- Igor Sikirycki “za całokształt twórczości poetyckiej”
- Nagroda za książkę dla młodzieży
- Krystyna Siesicka za Moja droga Aleksandro (“z uwzględnieniem całości dorobku”[2])
- Nagroda specjalna
- Państwowy Instytut Wydawniczy za “inicjatywę zebrania i starannego wydania Pełnić służbę”[2] (wspomnienia i dzienniki warszawskich harcerek z lat 1939–1945)
- Honorowe wyróżnienie
- Jan Szczepański za Zapytaj samego siebie
- 1985
- Jacek Nawrot za A w Patafii nie bardzo
- Wyróżnienie
- Maria Szypowska za Szklane tarcze
- Władysław Kozłowski za Przylecę jak ptaki na wiosnę
- 1986
- Jadwiga Korczakowska “za całokształt twórczości dla dzieci i młodzieży”[2]
- Sergiusz Nawrocki za Byłem Kaczorem
- Wyróżnienie
- Julian Radziewicz za Równi wśród równych, czyli o samorządzie szkolnym
- 1987
- Teresa Grabowska za Stare fotografie (I nagroda)
- Klementyna Sołonowicz-Olbrychska za Spotkania (II nagroda)
- Nagroda specjalna
- autorzy pracy zbiorowej Z dziejów harcerstwa śląskiego
- 1989
- Joanna Kulmowa za Zagapienie
- Zdzisław Nowak za Jak Boruta zakochał się w karczmarzowej córce
- Jerzy Niemczuk za Powrót Daleków
- 1991
- Anna Zawadzka i Jan Rossman za książkę Tadeusz Zawadzki „Zośka”
- Hanna Ożogowska “za całokształt twórczości literackiej dla dzieci i młodzieży”[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Leksykon harcerstwa. Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 121-122. ISBN 83-203-1779-7.