Harold Mahony

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Harold Mahony
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1867
Edynburg

Data i miejsce śmierci

27 czerwca 1905
Kerry

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1890

Zakończenie kariery

1905

Gra pojedyncza
Wimbledon

W (1896)

US Open

4R (1903)

Gra podwójna
Wimbledon

F (1892, 1903)

US Open

F (1897)

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
Reprezentacja  Wielka Brytania
srebro Paryż 1900 tenis ziemny
(gra pojedyncza)
srebro Paryż 1900 tenis ziemny
(gra mieszana)
brąz Paryż 1900 tenis ziemny
(gra podwójna)

Harold Segerson Mahony, także Mahoney (ur. 13 lutego 1867 w Edynburgu, zm. 27 czerwca 1905 w Kerry) – irlandzki tenisista, zwycięzca Wimbledonu, medalista olimpijski.

W 1905 roku zginął w wypadku w czasie jazdy rowerem.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

W 1893 roku Mahony doszedł do finału wimbledońskiego turnieju pretendentów (All Comers), ale przegrał z Joshuą Pimem. Trzy lata później Mahony zwyciężył w turnieju pretendentów i w finale (challenge round) zmierzył się z Wilfredem Baddeleyem, odnosząc swoje jedyne zwycięstwo wimbledońskie. W 1897 roku miał prawo występu w challenge round jako obrońca tytułu, jednak przegrał z Reginaldem Dohertym. W 1898 roku zakończył udział na Wimbledonie na finale pretendentów, przegrywając z Lawrence’em Dohertym.

W deblu wimbledońskim Mahony doszedł dwa razy do finału turnieju pretendentów. W 1892 roku w parze z Joshuą Pimem przegrał z Haroldem Barlowem i Ernestem Lewisem, a w 1903 roku, z Majorem Ritchiem, uległ braciom Dohertym.

W 1897 roku osiągnął finał mistrzostw USA (obecnie US Open) w parze z Haroldem Nisbetem, przegrywając z George’em Sheldonem i Leo Ware’em.

W 1898 roku Mahony wygrał mistrzostwa Irlandii w grze pojedynczej. Te same zawody wygrywał w mikście w 1895 i 1896 roku. Był także międzynarodowym mistrzem Niemiec (1898, w finale pokonał Joshuę Pima).

W 1900 roku, w barwach Wielkiej Brytanii, Mahony zdobył trzy medale na igrzyskach olimpijskich w Paryżu. W finale singla przegrał z Lawrence’em Dohertym. Srebrny medal zdobył także w mikście z Francuzką Hélène Prévost, ponadto brąz w deblu z Arthurem Norrisem.

Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 1896 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Wilfred Baddeley 6:2, 6:8, 5:7, 8:6, 6:3
Finalista 1. 1897 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Reginald Doherty 4:6, 4:6, 3:6

Gra podwójna (0–1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1897 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Wielka Brytania Harold Nisbet Stany Zjednoczone George Sheldon
Stany Zjednoczone Leo Ware
13:11, 2:6, 7:9, 6:1, 1:6

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]