Hawker Hector
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot obserwacyjny |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej ze stałym podwoziem |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
14 lutego 1936 |
| Lata produkcji |
1936–1937 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Napier Dagger III |
| Moc |
805 hp (600 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,26 m |
| Długość |
9,09 m |
| Wysokość |
3,17 m |
| Powierzchnia nośna |
32,14 m² |
| Masa | |
| Własna |
1537 kg |
| Startowa |
2227 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
301 km/h na wys. 1980 m |
| Pułap |
7815 m |
| Zasięg |
483 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 stały karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm 1 ruchomy karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm do 102 kg bomb | |
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania, Irlandia | |
Hawker Hector – brytyjski dwumiejscowy samolot obserwacyjny (według nomenklatury brytyjskiej współpracy z armią lądową, ang.: army co-operation) z okresu dwudziestolecia międzywojennego, pozostający w użyciu w początkowym okresie II wojny światowej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Hawker Hector został zaprojektowany jako kolejna wersja rozwojowa samolotu Hawker Hart dla zastąpienia w dywizjonach współpracy z armią wcześniejszej konstrukcji wytwórni Hawker, dwupłatowca Audax. Oblot prototypu, wyposażonego w silnik Napier Dagger III o niecodziennym układzie 24 cylindrów w kształcie litery H, nastąpił 14 lutego 1936 roku. Po odbyciu prób fabrycznych w maju 1936 roku wytwórnia otrzymała zamówienie na budowę 178 egzemplarzy samolotu dla Royal Air Force. Wszystkie zostały dostarczone pomiędzy lutym a grudniem 1937 roku.
Pierwszą jednostką wyposażoną w nowe maszyny był 4 dywizjon RAF. Potem Hawker Hector trafił na stan kolejnych sześciu dywizjonów. Od 1938 roku był sukcesywnie zastępowany w linii przez nowocześniejsze jednopłaty Westland Lysander. Wycofywane samoloty były przekazywane do dywizjonów Auxiliary Air Force, gdzie wciąż służyły w chwili wybuchu II wojny światowej.
613 dywizjon AAF użył operacyjnie sześć egzemplarzy samolotu Hawker Hector w maju 1940 roku podczas kampanii francuskiej, w ataku na wojska niemieckie w rejonie Calais. Dwa z nich zostały utracone w walkach. Uznany za przestarzały, Hawker Hector został ostatecznie wycofany ze służby liniowej i przesunięty do wykonywania zadań pomocniczych, głównie jako holownik szybowców transportowych. W latach 1941–1942 trzynaście egzemplarzy zostało sprzedanych siłom powietrznym Irlandii.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Hawker Hector był dwumiejscowym dwupłatem o konstrukcji wykonanej z rurek stalowych i duraluminiowych i pokryciu częściowo metalowym, częściowo płóciennym. Napęd stanowił silnik rzędowy Napier Dagger III o mocy 805 hp (600 kW), o 24 cylindrach w układzie H. Podwozie samolotu było stałe, trójpodporowe z kółkiem ogonowym. Uzbrojenie składało się z jednego stałego, strzelającego do przodu karabinu maszynowego Vickers kal. 7,7 mm i jednego ruchomego karabinu maszynowego Lewis kal. 7,7 mm w tylnym kokpicie. Na zaczepach podskrzydłowych można było podwieszać dwie bomby lotnicze po 51 kg, aparaty fotograficzne oraz zasobniki transportowe.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Mondey, The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II, Londyn, 2006, ISBN 978-0-753714-62-1