Hazdrubal Giskon
| Data urodzenia |
? |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
armia kartagińska |
| Główne wojny i bitwy | |
Hazdrubal Giskon (𐤏𐤆𐤓𐤁𐤏𐤋 𐤁𐤍 𐤂𐤓𐤎𐤊𐤍; zm. 202 p.n.e.) – kartagiński żołnierz, który walczył z Rzymianami podczas II wojny punickiej w Hiszpanii u boku Hazdrubala Barkasa i w Afryce Północnej u boku Syfaksa, któremu oddał rękę swej córki Sofonisby.
W nocnej bitwie z Scypionem został ranny, ale zdołał zbiec. Kartagińczycy wydali na niego wyrok śmierci za złe sprawowanie dowództwa[1]. Hazdrubal ukrywał się aby uniknąć śmierci z ręki Scypiona lub z rąk Kartagińczyków. Gdy jednak przybył do stolicy Hannibal, Hazdrubal oddał swe wojska pod jego dowództwo. Został niesprawiedliwie oczerniony przez Hannona. Po odrzuceniu układu pokojowego z Rzymianami zażył truciznę, ukrywając się przed wściekłym tłumem w grobowcu swego ojca. Według Appiana Kartagińczycy wydobyli stamtąd jego zwłoki, ucięli mu głowę i obnosili ją po mieście na włóczni[2]. Był wymieniany przez rzymskich historyków Polibiusza i Liwiusza. Jego działania przeciw Rzymianom opisał Appian z Aleksandrii.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Appian z Aleksandrii, Wojny z Kartaginą, 24.97, 98.
- ↑ Appian, Wojny z Kartaginą 38.158 – 160.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Richard A. Gabriel: Scipio Africanus: Rome's Greatest General. Washington, D.C.: Potomac Books, 2008. ISBN 978-1-59797-205-5.
- Tadeusz Zieliński: Rzeczpospolita rzymska. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1998. ISBN 83-216-0767-5.