Hełmówka białopierścieniowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hełmówka białopierścieniowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

podziemniczkowate

Rodzaj

hełmówka

Gatunek

hełmówka białopierścieniowa

Nazwa systematyczna
Galerina stagnina (Fr.) Kühner
Encyclop. Mycol. 7: 187 (1935)

Hełmówka białopierścieniowa (Galerina stagnina (Fr.) Kühner) – gatunek grzybów należący do rodziny podziemniczkowatych (Hymenogastraceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Galerina, Hymenogastraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 roku Elias Fries nadając mu nazwę Agaricus stagninus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1935 roku Robert Kühner[1].

Synonimów ma ok. 20. Niektóre z nich[2]:

  • Galera stagnina var. pallida J. Favre 1955
  • Galerina stagnina var. pallida (J. Favre) A.H. Sm. & Singer 1964
  • Galerina stagnina var. zetlandica (P.D. Orton) A.H. Sm. & Singer 1964
  • Galerina stagninoides (P.D. Orton) A.H. Sm. & Singer 1964
  • Galerina zetlandica (P.D. Orton) Bon 1990
  • Naucoria stagnina (Fr.) P.D. Orton 1960
  • Naucoria stagninoides P.D. Orton 1960
  • Naucoria zetlandica P.D. Orton 1960
  • Phaeogalera pallida (J. Favre) Kühner 1973
  • Phaeogalera stagnina (Fr.) Pegler & T.W.K. Young 1975
  • Phaeogalera stagnina (Fr.) Kühner 1973
  • Phaeogalera stagninoides (P.D. Orton) Pegler & T.W.K. Young 1975
  • Phaeogalera zetlandica (P.D. Orton) Pegler & T.W.K. Young 1975
  • Psilocybe stagnina (Fr.) M. Lange 1957

Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski podano dwa stanowiska (Łeba 1955 i Białowieski Park Narodowy 1992). Rozprzestrzenienie w Polsce i stopień zagrożenia nie są znane[3]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych w Niemczech, Danii i Holandii[3].

Saprotrof. Rośnie wśród mchów w lasach sosnowych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2019-03-23] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2019-03-23] (ang.).
  3. a b c d Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1