Heather Watson

Heather Watson

Państwo	Wielka Brytania
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1992 Saint Peter Port
Wzrost	170 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	2010
Zakończenie kariery	aktywna
Trener	Dante Botini Nick Bollettieri
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu	38 (19 stycznia 2015)
Australian Open	3R (2013)
Roland Garros	2R (2011, 2012, 2014–2016, 2018)
Wimbledon	4R (2022)
US Open	1R (2011–2018, 2020, 2021)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	4 WTA, 3 ITF
Najwyżej w rankingu	39 (25 lutego 2019)
Australian Open	3R (2021)
Roland Garros	2R (2018, 2022)
Wimbledon	QF (2018)
US Open	2R (2016)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Guernsey Igrzyska Wspólnoty Narodów młodzieży złoto Pune 2008 gra pojedyncza
Strona internetowa

{{Tenisista infobox}} Przestarzałe pola: "masa ciała".

Heather Watson (ur. 19 maja 1992 w Guernsey) – brytyjska tenisistka pochodzenia papuasko-angielskiego, zwyciężczyni Wimbledonu 2016 w grze mieszanej, mistrzyni juniorskiego US Open 2009 w grze pojedynczej, zawodniczka praworęczna z oburęcznym backhandem.

Kariera tenisowa

Watson rozpoczęła przygodę z tenisem w wieku siedmiu lat. Jej trenerami są Dante Botini i Nick Bollettieri. W październiku 2005 zadebiutowała w juniorskich turniejach Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Pierwszy tytuł zdobyła w czerwcu 2007 w międzynarodowych mistrzostwach Szkocji w Edynburgu. W listopadzie 2008 wygrała turniej w Méridzie, ogrywając w finale Anę Bogdan. We wrześniu 2009 zdobyła swoje pierwsze zawody wielkoszlemowe. Watson była najlepsza na kortach Flushing Meadows w Nowym Jorku, w decydującym starciu wyeliminowała Janę Buczynę.

Pierwszy turniej deblowy w gronie juniorek zdobyła w austriackim Wels, grając u boku Sally Peers. Kolejny tytuł wywalczyła w Meksyku na przełomie roku 2008 i 2009 z Chorwatką Ajlą Tomljanović. W wielkoszlemowym French Open partnerowała Tímei Babos i tenisistki doszły do finału, pokonane przez Elenę Bogdan i Noppawan Lertcheewakarn. Watson kilkanaście dni później, razem z Magdą Linette, triumfowała w Roehampton.

W 2011 roku zadebiutowała w barwach Wielkiej Brytanii w rozgrywkach Pucharu Federacji.

W 2012 roku wygrała swój pierwszy tytuł deblowy – razem z Mariną Erakovic pokonały w finale turnieju w Stanford Jarmilę Gajdošovą i Vanię King wynikiem 7:5, 7:6(7). Kolejny tytuł wywalczyła miesiąc później w Dallas. Razem z Erakovic zwyciężyły 6:3, 6:0 z parą Līga Dekmeijere i Irina Falconi. We wrześniu razem z Alicją Rosolską osiągnęła finał turnieju w Québecu, gdzie uległy 6:7(5), 7:6(6), 7–10 parze Tatjana Malek–Kristina Mladenovic. W październiku wystąpiła w turnieju International w Osace. W rozgrywkach singlowych odniosła pierwsze zawodowe zwycięstwo, pokonując w meczu mistrzowskim Chang Kai-chen wynikiem 7:5, 5:7, 7:6(4). W grze podwójnej w parze z Kimiko Date-Krumm nie sprostały deblowi Raquel Kops-Jones–Abigail Spears, przegrywając spotkanie 1:6, 4:6.

W marcu 2013 roku Watson poinformowała o zdiagnozowaniu u niej mononukleozy zakaźnej, zakaźnej choroby wirusowej skutkującej osłabieniem organizmu, która wymusiła na tenisistce czasowe przerwanie kariery.

W sezonie 2014 razem z Aleksandrą Panową odniosły triumf w zawodach w Baku. W meczu mistrzowskim pokonały Ralucę Olaru i Szachar Pe’er 6:2, 7:6(3). W 2015 roku Brytyjka zwyciężyła w zawodach w Hobart, w finale pokonując Madison Brengle 6:3, 6:4.

W marcu 2016 roku Watson wygrała po raz trzeci w rozgrywkach WTA Tour, tym razem w Monterrey, gdzie w meczu mistrzowskim pokonała Kirsten Flipkens 3:6, 6:2, 6:3. W lipcu odniosła triumf w rozgrywkach wielkoszlemowych na Wimbledonie w grze mieszanej. Razem z Henrim Kontinenem pokonali w finale Annę-Lenę Grönefeld i Roberta Faraha 7:6(5), 6:4

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	Q2	1R	3R	1R	1R	1R	2R	1R	1R	2R	2R	2R	0 / 11	6 – 11
French Open	A	A	2R	2R	1R	2R	2R	2R	Q3	2R	Q2	1R	1R	1R	0 / 10	6 – 10
Wimbledon	A	1R	1R	3R	1R	2R	3R	1R	3R	1R	2R	NH	1R	4R	0 / 12	11 – 12
US Open	A	Q1	1R	1R	1R	1R	1R	1R	1R	1R	Q1	1R	1R	Q3	0 / 10	0 – 10
Ranking na koniec roku	588	176	92	49	119	50	54	77	74	101	92	59	73		0 / 43	23 – 43

Występy w grze podwójnej

Turniej	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	1R	A	2R	2R	1R	1R	1R	A	3R	2R	0 / 8	5 – 8
French Open	A	A	A	A	1R	A	1R	1R	1R	2R	1R	1R	1R	2R	0 / 9	2 – 9
Wimbledon	A	2R	1R	1R	1R	1R	2R	3R	2R	QF	1R	NH	3R	3R	0 / 12	11 – 12
US Open	A	A	A	1R	1R	1R	A	2R	1R	1R	A	A	A	A	0 / 6	1 – 6
Ranking na koniec roku	589	254	172	52	135	131	102	72	123	50	113	163	112		0 / 35	19 – 35

Występy w grze mieszanej

Turniej	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018	2019	2020	2021	2022	Tytuły	Z–P
Australian Open	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	A	0 / 0	0 – 0
French Open	A	A	A	A	1R	A	A	A	A	A	A	NH	A	A	0 / 1	0 – 1
Wimbledon	A	A	2R	2R	2R	1R	1R	W	F	3R	2R	NH	1R	A	1 / 10	14 – 9
US Open	A	A	A	A	A	A	A	A	1R	A	A	NH	A	A	0 / 1	0 – 1
															1 / 12	14 – 11

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009 – 2020
	WTA Premier Mandatory
	WTA Premier 5
	WTA Premier
	WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od 2021
	WTA 1000 (obowiązkowe)
	WTA 1000 (nieobowiązkowe)
	WTA 500
	WTA 250
	WTA 125

Gra pojedyncza 5 (4–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	14 października 2012	Osaka	Twarda	Chang Kai-chen	7:5, 5:7, 7:6(4)
Zwyciężczyni	2.	17 stycznia 2015	Hobart	Twarda	Madison Brengle	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	3.	6 marca 2016	Monterrey	Twarda	Kirsten Flipkens	3:6, 6:2, 6:3
Finalistka	1.	13 października 2019	Tiencin	Twarda	Rebecca Peterson	4:6, 4:6
Zwyciężczyni	4.	29 lutego 2020	Acapulco	Twarda	Leylah Annie Fernandez	6:4, 6:7(8), 6:1

Gra podwójna 10 (4–6)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	15 lipca 2012	Stanford	Twarda	Marina Erakovic	Jarmila Gajdošová Vania King	7:5, 7:6(7)
Zwyciężczyni	2.	24 sierpnia 2012	Dallas	Twarda	Marina Erakovic	Līga Dekmeijere Irina Falconi	6:3, 6:0
Finalistka	1.	16 września 2012	Québec	Dywanowa (hala)	Alicja Rosolska	Tatjana Malek Kristina Mladenovic	6:7(5), 7:6(6), 7–10
Finalistka	2.	14 października 2012	Osaka	Twarda	Kimiko Date-Krumm	Raquel Kops-Jones Abigail Spears	1:6, 4:6
Zwyciężczyni	3.	27 lipca 2014	Baku	Twarda	Aleksandra Panowa	Raluca Olaru Szachar Pe’er	6:2, 7:6(3)
Finalistka	3.	16 października 2016	Hongkong	Twarda	Naomi Broady	Chan Hao-ching Chan Yung-jan	3:6, 1:6
Zwyciężczyni	4.	3 marca 2018	Acapulco	Twarda	Tatjana Maria	Kaitlyn Christian Sabrina Santamaria	7:5, 2:6, 10–2
Finalistka	4.	17 czerwca 2018	Nottingham	Trawiasta	Mihaela Buzărnescu	Alicja Rosolska Abigail Spears	3:6, 6:7(5)
Finalistka	5.	24 lutego 2019	Budapeszt	Twarda (hala)	Fanny Stollár	Jekatierina Aleksandrowa Wiera Zwonariowa	4:6, 6:4, 7–10
Finalistka	6.	20 marca 2021	Monterrey	Twarda	Zheng Saisai	Caroline Dolehide Asia Muhammad	2:6, 3:6

Gra mieszana 2 (1–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	10 lipca 2016	Wimbledon	Trawiasta	Henri Kontinen	Anna-Lena Grönefeld Robert Farah	7:6(5), 6:4
Finalistka	1.	16 lipca 2017	Wimbledon	Trawiasta	Henri Kontinen	Martina Hingis Jamie Murray	4:6, 4:6

Wygrane turnieje rangi ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $

turnieje z pulą nagród 75/80 000 $

turnieje z pulą nagród 50/60 000 $

turnieje z pulą nagród 25 000 $

turnieje z pulą nagród 15 000 $

turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza (7)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	19/07/2009	Frinton-on-Sea	ITF	10 000	trawiasta	Anna Fitzpatrick	4:6, 6:4, 6:2
2.	25/07/2010	Wrexham	ITF	25 000	twarda	Sania Mirza	6:2, 6:4
3.	07/11/2010	Toronto	ITF	50 000	twarda	Alizé Lim	6:3, 6:3
4.	16/02/2014	Midland	ITF	100 000	twarda	Ksienija Pierwak	6:4, 6:0
5.	18/05/2014	Praga	ITF	100 000	ziemna	Anna Schmiedlová	7:6(5), 6:0
6.	12/05/2019	Fukuoka	ITF	60 000	dywanowa	Zarina Dijas	7:6(1), 7:6(4)
7.	18/08/2019	Vancouver	ITF	100 000	twarda	Sara Sorribes Tormo	7:5, 6:4

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Wielka Brytania [Alt]
I runda	Hiszpania: Sílvia Soler Espinosa	6:2, 6:2
II runda	Rosja: Marija Kirilenko [14]	3:6, 2:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Wielka Brytania
I runda	Chiny: Peng Shuai	6:4, 6:7(5), 6:3
II runda	Ukraina: Elina Switolina	3:6, 6:1, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Wielka Brytania
I runda	Niemcy Anna-Lena Friedsam	6:7(5), 3:6

Gra podwójna

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Londynie 2012, reprezentując państwo Wielka Brytania
I runda	Laura Robson	Niemcy: Angelique Kerber / Sabine Lisicki [5]	6:1, 4:6, 3:6
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Wielka Brytania
I runda	Johanna Konta	Serbia: Jelena Janković / Aleksandra Krunić	6:2, 6:1
II runda		Chińskie Tajpej: Chan Hao-ching / Chan Yung-jan [3]	6:3, 0:6, 4:6

Gra mieszana

Runda	Partner	Przeciwnicy	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro 2016, reprezentując państwo Wielka Brytania
I runda	Andy Murray [Alt]	Hiszpania: Carla Suárez Navarro / David Ferrer	6:3, 6:3
Ćwierćfinał		Indie: Sania Mirza / Rohan Bopanna [4]	4:6, 4:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Zwyciężczyni	2009	US Open	Twarda	Jana Buczina	6:4, 6:1

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra podwójna (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	2009	French Open	Ceglana	Tímea Babos	Elena Bogdan Noppawan Lertcheewakarn	6:3, 3:6, 8-10

Bibliografia

• Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2013-08-28]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-28]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2013-08-28]  (ang.).