Heinkel He 162
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Heinkel Flugzeugwerke |
Typ | |
Załoga |
1 pilot |
Historia | |
Data oblotu |
6 grudnia 1944 |
Wycofanie ze służby |
1945 |
Liczba egz. |
ok. 320[1] |
Dane techniczne | |
Napęd |
1 silnik turboodrzutowy BMW 003E-1 lub E-2 |
Ciąg |
8 kN |
Wymiary | |
Rozpiętość |
7,2 m |
Długość |
9,05 m |
Wysokość |
2,6 m |
Powierzchnia nośna |
11,2 m² |
Masa | |
Startowa |
2805 kg |
Do lądowania |
1758 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
890 km/h (na poziomie morza); 905 km/h (na pułapie 6000 m) |
Prędkość wznoszenia |
594 m/min |
Pułap |
12 300 m |
Zasięg |
940 km[2] |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 działka 20 mm MG 151 | |
Użytkownicy | |
Niemcy | |
Rzuty | |
Heinkel He 162 Volksjäger, znany też jako Salamander – niemiecki myśliwiec odrzutowy, przyjęty na wyposażenie Luftwaffe podczas II wojny światowej. Należy do niego rekord prędkości wśród pierwszej generacji samolotów odrzutowych.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kiedy amerykańska 8 Armia Powietrzna rozpoczęła na nowo dzienne bombardowania Niemiec w 1944 roku, nad terytorium Rzeszy znowu pojawiły się bombowce w eskorcie myśliwców P-51 Mustang. Wtedy właśnie Adolf Galland zrozumiał, że jedyną możliwością zniwelowania przewagi liczebnej wroga jest przewaga techniczna, i zażądał wprowadzenia do produkcji myśliwców odrzutowych.
Największe nadzieje Galland pokładał w myśliwcu Messerschmitt Me 262, który, nawet gdy użyty w niewielkich grupach, był w stanie wyrządzić wielkie straty w formacjach bombowych. Twierdził nawet, że wolałby jeden myśliwiec odrzutowy od pięciu śmigłowych. Jednak wprowadzenie Me 262 do produkcji seryjnej odwlekało się z powodu problemów z silnikami.
Natomiast firma Heinkel zaprojektowała w międzyczasie mały, jednosilnikowy myśliwiec odrzutowy nadający się do taniej i masowej produkcji, tym samym wygrywając kontrakt na Volksjäger, czyli „myśliwiec ludowy”.
Samolot był małym górnopłatem o prostych skrzydłach i sportowym wyglądzie. Napędzany był silnikiem BMW 003 umocowanym nad kadłubem, za znajdującą się z przodu kabiną pilota. Był wyposażony w fotel wyrzucany i chowane podwozie trójkołowe. Projekt zatwierdzono 25 września 1944, a pierwszy lot miał miejsce 6 grudnia, czyli po niecałych 90 dniach.
Podczas tak szybkiego procesu projektowego nie ustrzeżono się błędów konstrukcyjnych, z których jeden zaowocował rozbiciem się samolotu podczas pokazów. Tak więc prace nad He 162 kontynuowano, cały czas poprawiając konstrukcję i właściwości lotu. Szczególnym problemem okazało się zachowanie samolotu przy niskich prędkościach.
Do czasu uporania się ze wszystkimi problemami stało się jasne, że wojna chyli się ku końcowi. Niemniej jednak ambitny program produkcji myśliwca był kontynuowany i do końca zmagań wojennych ukończono produkcję 300 myśliwców, a kolejne 100 było w trakcie produkcji[3]. W kwietniu zakończono przezbrojenie pierwszej (i jedynej) grupy na nowe samoloty. W kwietniu i maju 1945 samoloty te zostały użyte bojowo w bardzo ograniczonym zakresie.
Nazwa Volksjäger została nadana przez Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy. Inne nazwy, to Salamander oraz Spatz[4].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Samoloty myśliwskie III Rzeszy, seria Panorama techniki wojskowej, wyd. 2021, s. 116
- ↑ Mark Sołonin "Na uśpionych lotniskach" Rebis Poznań 2009 s. 350 podaje zasięg 970 km na wysokości 11 km
- ↑ M. Sołonin "Na uśpionych lotniskach" Rebis Poznań 2009 s. 350 podaje, że wyprodukowano 116 sztuk, a 800 znajdowało się na różnych etapach produkcji
- ↑ Heinkel He 162 A-2 Spatz (Sparrow). airandspace.si.edu. [dostęp 2023-11-28]. (ang.).