Heinrich August de la Motte Fouqué
.jpg)
| |
| generał | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne |
armia pruska |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Heinrich August de la Motte Fouqué (ur. 4 lutego 1698, zm. 3 maja 1774) − pruski generał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Hadze, w hugenockiej rodzinie pochodzenia normańskiego, która wyemigrowała z Francji po odwołaniu edyktu nantejskiego. Fouqué początkowo został paziem na dworze Leopolda von Anhalt-Dessau w 1706. Jako kadet brał udział w pruskiej kampanii na Pomorzu Przednim. W 1719 został porucznikiem, w 1723 sztabskapitanem, dowódcą kompanii 21 lutego 1729.
Fouqué zaprzyjaźnił się z następcą pruskiego tronu, późniejszym królem Fryderykiem II Wielkim. Fouqué był częstym gościem Fryderyka w Rheinsbergu.
Po sporze z Leopoldem Fouqué przeszedł na służbę duńską. Po objęciu tronu pruskiego przez Fryderyka w 1740, powrócił do służby pruskiej i został dowódcą nowo utworzonego 37. regimentu fizylierów. Odznaczono go też Orderem Orła Czarnego.
W czasie I wojny śląskiej (1742) Fouqué dowodził batalionem grenadierów, a następnie został gubernatorem Kłodzka. 13 maja 1743 roku został generałem-majorem i dowódcą 33. regimentu piechoty w rok później. Powierzono mu także pilnowanie Friedricha von der Trencka, osadzonego w kłodzkiej twierdzy, ale ten zbiegł z niej w roku 1746. 22 stycznia 1751 Fryderyk II Wielki awansował Fouqué na generała-porucznika.
W 1757, w czasie wojny siedmioletniej, Fouqué powiesił w Kłodzku katolickiego księdza Andreasa Faulhabera za podżeganie kłodzkiego garnizonu do dezercji. Fryderyk oddał pod komendę Fouqué 13 000 żołnierzy do obrony Śląska. W czerwcu 1760 został zmuszony do wycofania się pod naporem wojsk Ernesta Laudona. Wkrótce potem otrzymał od Fryderyka II Wielkiego kolejny awans, ale zaraz potem jego wojska zostały pokonane w bitwie pod Landeshut, a sam Fouqué nieomal zginął.
Ranny Fouqué trafił do austriackiej niewoli, z której zwolniono go w 1763, gdy wojna dobiegła końca. Zmuszony do poruszania się na wózku inwalidzkim i uważający się za odpowiedzialnego za klęskę pod Landeshut, Fouqué odmówił powrotu do twierdzy kłodzkiej i przeszedł na emeryturę, którą spędził w Brandenburgu an der Havel.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. Pregiel, Okrutny gubernator hrabstwa kłodzkiego - generał Fouqué, Kłodzko 2000.
- Kłodzko. Dzieje miasta, pod red. R. Gładkiewicza, Kłodzko 1998.
- A. Herzig, M. Ruchniewicz, Dzieje ziemi kłodzkiej, Hamburg-Wrocław 2006.
- Popularna Encyklopedia Ziemi Kłodzkiej, pod red. J. Laski i M. Kowalcze, t. 1, Kłodzko 2009.
