Heinrich von Tunna
| Wielki Mistrz Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie | ||
| ||
| ||
| Data i miejsce śmierci | ||
|---|---|---|
| Wielki mistrz zakonu krzyżackiego | ||
| Okres sprawowania |
1209 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Śluby zakonne |
1208 | |
Henryk von Tunna, nazywany też Henrykiem Bartem (zm. 2 czerwca 1209 w Akce) – trzeci w kolejności wielki mistrz zakonu krzyżackiego, sprawujący swój urząd w 1209 roku[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z niewiele znaczącego rodu ministeriałów landgrafa Turyngii, podległych palatynowi Saksonii. Początkowo żonaty, nie myślał o wstąpieniu do zakonu, jednak po śmierci żony, bezdzietny i samotny, udał się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej podarowawszy wpierw cały swój majątek klasztorowi w Reinhardsbrunn. Do zakonu krzyżackiego, wówczas pod panowaniem Ottona von Kerpena, wstąpił tuż po przybyciu na miejsce, czyli pod koniec 1208 roku, i równie szybko - po trzymiesięcznym nowicjacie - został jego wielkim mistrzem.
Rządy Henryka Barta trwały bardzo krótko. Dziejopisarze krzyżaccy nie przypisują mu żadnych większych zasług. Zakon krzyżacki nadal znaczył niewiele, a jego liczebność była znikoma. Według późniejszego wielkiego mistrza, Hermanna von Salzy, za czasów Henryka Barta zakon nie mógł wystawić nawet dziesięciu w pełni uzbrojonych rycerzy.
Henryk zmarł 2 czerwca 1209 r. w Akce i tam też przypuszczalnie został pochowany[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kurt Forstreuter, Neue Deutsche Biographie, Heinrich Bart, Duncker & Humblot, Berlin 1969, tom 8, str. 377
- Marie-Louise Heckmann, Der Deutsche Orden und die "Goldene Bulle" Kaiser Karls IV (w Klaus Neitmann / Wolfgang Neugebauer, Jahrbuch Fur Die Geschichte Mittel und Ostdeutschlands), K.G.Saur, München 2007
- Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich, Wydawnictwo "Marpress", Gdańsk 1997, ISBN 83-85349-58-8
