Heka (bóstwo)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
V28D28A40
Heka w hieroglifach
Heka
bóg uosabiający magię
Ilustracja
Występowanie

mitologia egipska

Teren kultu

starożytny Egipt

Rodzina
Ojciec

Atum lub Chnum

Matka

Menhit

Heka (eg. Ḥkȝ – „władza”, „potęga”) – w mitologii egipskiej bóstwo uosabiające magię[1], będące personifikacją tajemnych mocy i słów, dzięki którym tworzy się i przekształca świat.[2].

Heka uważany był za syna Menhit i Chnuma[3] lub Atuma. Uznawany za pierwsze dzieło stworzenia i wskutek tego utożsamiany z bogiem Szu w teologii heliopolitańskiej, a w memfickiej z Horusem. Był małżonkiem i bliźniaczym bratem bogini Maat symbolizującej porządek prawny i ład świata, lecz patronował również zmiennym i niespokojnym czasom poprzedzającym jej epokę. Jako usosobienie magii łączono go także z Thotem i jego księgą[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. «Magia» w: Albertyna Dembska: Kultura starożytnego Egiptu. Słownik. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1995.
  2. a b Bogowie, demony, herosi. Leksykon. Kraków: Wydawnictwo „Znak”, 1996, s. 174.
  3. «Esna» w: A. Dembska: Kultura starożytnego Egiptu. Słownik, dz. cyt.