Helena Gruszecka
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Data i miejsce urodzenia |
20 lipca 1901 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 1982 |
Zawód |
aktorka |
Współmałżonek | |
Lata aktywności |
1938–1981 |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Helena Gruszecka z domu Birnbaum (ur. 20 lipca 1901 w Częstochowie, zm. 5 sierpnia 1982 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa żydowskiego pochodzenia.
Helena Gruszecka była córką kompozytora Abrahama Bera Birnbauma, siostrą żołnierza, publicysty i tłumacza Mieczysława Birnbauma i ciotką pisarza Jerzego Pomianowskiego. Była aktorką warszawskich teatrów: Buffo[2], Ateneum, Popularnego, Komedia, Powszechnego, Małego i Ludowego. Jest pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C-B-25)[3].
Role filmowe[edytuj | edytuj kod]
- Kalosze szczęścia – postać: Madame Rose (reż. Antoni Bohdziewicz, 1958)
- Powrót (reż. Jerzy Passendorfer, 1960)
- Dotknięcie nocy – postać: Pitorakowa (reż. Stanisław Bareja, 1961)
- Lekarstwo na miłość (reż. Jan Batory, 1965)
- Stawka większa niż życie konsjerżka w odcinku Cafe Rose (reż. Andrzej Konic, 1968)
- Kłopotliwy gość – postać: kobieta chcąca obejrzeć cud (reż. Jerzy Ziarnik, 1971)
- Wielka miłość Balzaka (reż. Wojciech Solarz, serial TV, 1973)
- Noce i dnie (reż. Jerzy Antczak, serial TV, 1977)
- Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz (reż. Stanisław Bareja, 1978)
Role w Teatrze Telewizji[edytuj | edytuj kod]
- Skowronek, Jean Anouilh, postać: Matki (reż. Czesław Szpakowicz, 1956)
- Julietta ze snów, Georges Neveux (reż. Czesław Szpakowicz, 1957)
- Goście o zmierzchu, Krystyna Salaburska (reż. Władysław Sheybal, 1957)
- Żeglarz, Jerzy Szaniawski (reż. JózefSłotwiński, 1958)
- Diabeł domowego ogniska, Henrik Pontoppidan (reż.Maryna Broniewska, 1962)
- Szelmostwa Skapena, Molier, postać: Neryny (reż. Jan Kulczyński Jan, 1963)
- Maliniarz, Fritz Hochwalder, postać: Burgerl (reż. Ireneusz Kanicki, 1967)
- Przygoda w Manor Farm wg..., Karol Dickens, postać: Pani Wardle (reż. Lech Komarnicki, 1971)
- 12 krzeseł (odcinek II Wielki kombinator wraca do akcji) Ilia Ilf, Eugeniusz Pietrow (reż. Konstantyn Ciciszwili, 1988)
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (1955)
- Medal 10-lecia PRL (1955)
- Zasłużony Działacz Kultury (1964)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1965)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wiktor Detke.
- ↑ Tomasz Mościcki: Teatry Warszawy 1939. Kronika. Warszawa: Bellona, 2009, s. 192,195. ISBN 978-83-11-11637-5.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-18].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Helena Gruszecka w bazie filmpolski.pl
- Helena Gruszecka w bazie Filmweb
- Helena Gruszecka w bazie IMDb (ang.)
- Helena Gruszecka, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
- wspomnienia Jerzego Pomianowskiego na stronie kongres.lublin.pl
- Helena Gruszecka na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Kategorie:
- Polskie aktorki teatralne
- Polskie aktorki filmowe
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Polscy Żydzi
- Ludzie urodzeni w Częstochowie
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Urodzeni w 1901
- Zmarli w 1982