Heliografika
Heliografika – technika graficzna wynaleziona przez Karola Hillera, który eksperymentował w tej dziedzinie w latach 1928-1930. Tradycyjną matrycę zastąpił przezroczystą kliszą celuloidową, na której malował przy użyciu białej tempery. Taki negatyw przenosił na papier fotograficzny stykowo, uzyskując odbitki o zróżnicowanych walorach. Tego typu grafiki tworzył aż do śmierci na początku II wojny światowej[1].
Innym sposobem na wykonanie heliografiki jest ustawienie przedmiotów bezpośrednio na materiale światłoczułym, a następnie naświetlaniu go. Powstająca w ten sposób odbitka jest unikatowa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zenobia Karnicka: Karol Hiller. Kompozycja heliograficzna (IX). W: 111 dzieł z kolekcji Muzeum sztuki w Łodzi. Łódź: Muzeum Sztuki, 2004, s. 122. ISBN 83-87937-12-6.