Słońcowiórka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Heliosciurus)
Słońcowiórka
Heliosciurus
Trouessart, 1880[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – słońcowiórka czerwononoga (H. rufobrachium)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

wiewiórkokształtne

Rodzina

wiewiórkowate

Podrodzina

afrowiórki

Plemię

olejówki

Rodzaj

słońcowiórka

Typ nomenklatoryczny

Sciurus gambianus Ogilby, 1835

Gatunki

6 gatunków – zobacz opis w tekście

Słońcowiórka[2] (Heliosciurus) – rodzaj ssaków z podrodziny afrowiórek (Xerinae) w obrębie rodziny wiewiórkowatych (Sciuridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[3][4][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 182,3–241,1 mm, długość ogona 201–274 mm; masa ciała 165,9–382,5 g[4][6].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1880 roku francuski zoolog Édouard Louis Trouessart na łamach Le Naturaliste[1]. Na gatunek typowy Trouessart wyznaczył (oryginalne oznaczenie) Sciurus annulatus Desmarest, 1822, jednak nazwa ta została w 1957 roku uznana za nieważną przez Międzynarodową Komisję Nomenklatury Zoologicznej, która jednocześnie na typ nomenklatoryczny wyznaczyła Sciurus gambianus Ogilby, 1835[7].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Heliosciurus: gr. ἡλιος hēlios „słońce”; rodzaj Sciurus Linnaeus, 1758 (wiewiórka)[8].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[9][6][3][2]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b É.L. Trouessart. Revision du genre écureuil (Sciurus). „Le Naturaliste”. 1 (37), s. 292, 1880. (fr.). 
  2. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 205, 206. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  3. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 610. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  4. a b J. Koprowski, E. Goldstein, K. Bennett & C. Pereira: Family Sciuridae (Tree, Flying and Ground Squirrels, Chipmunks, Prairie Dogs and Marmots). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 827–829. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  5. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Heliosciurus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-23].
  6. a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 391. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  7. ICZN. Opinion 464. Action under the Plenary Powers to secure (a) that the specific name gambianus Ogilby, 1835, as published in the combination Sciurus gambianus shall be the oldest available name for the Sun Squirrel and (b) that the generic name Heliosciurus Trouessart, 1880, shall be the oldest available generic name for that species (Class Mammalia). „Opinions and Declarations Rendered by the International Commission on Zoological Nomenclature”. 16 (3), s. 25–42, 1957. (ang.). 
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 315, 1904. (ang.). 
  9. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-20]. (ang.).