Helofity

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jeżogłówka gałęzista
Zimujące helofity szuwaru szerokopałkowego – nadziemne i nadwodne części obumarłe

Helofity, rośliny błotnopączkowe, geofity bagienne, rośliny błotnerośliny związane ze środowiskiem błotnym.

W jednym z ujęć helofity to rośliny, które rosną z zanurzonymi w wodzie jedynie korzeniami i dolnymi, niefotosyntetyzującymi częściami pędów[1][2]. Kategoria taka mieści się pomiędzy roślinami ziemnowodnymi a lądowymi[1] albo jest utożsamiana z roślinami ziemnowodnymi[3].

W systemie Raunkiæra, czyli systemie klasyfikacji roślin na podstawie miejsca, w którym okres niekorzystny (zimę lub suszę) przeczekują ich pączki odnawiające, helofity definiowane są jako rośliny błotnopączkowe, czyli o pączkach zimujących w błocie. Są jedną z grup kryptofitów, czyli roślin skrytopączkowych[1].

Oba powyższe ujęcia nie są tożsame i rośliny określane jako helofity ze względu na miejsce życia, mogą być w innych systemach określane jako hydrofity lub geofity[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dietrich von Denffer: Morfologia. W: Botanika: podręcznik dla szkół wyższych. Eduard Strasburger (red.). Wyd. 2 pol. według 28 oryg. Warszawa: PWRiL, 1967, s. 222, 242.
  2. błotne rośliny, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2010-05-12].
  3. a b Formy życiowe roślin występujących w środowisku wodnym, [w:] Zbigniew Podbielkowski, Henryk Tomaszewicz, Zarys hydrobotaniki, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 313-321, ISBN 83-01-00566-1.