Henri Ernest Baillon

Henri Ernest Baillon
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1827 ; Calais
Data i miejsce śmierci	19 lipca 1895 ; Paryż
Zawód, zajęcie	lekarz, botanik, mykolog
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henri Ernest Baillon (ur. 30 listopada 1827 w Calais, zm. 19 lipca 1895 w Paryżu) – francuski lekarz, botanik i mykolog.

Uzyskał doktorat z medycyny w Paryżu i od 1863 wykładał historię medycyny naturalnej na Uniwersytecie Paryskim. Później został profesorem higieny i historii naturalnej w École Centrale des Arts et Manufactures. Był dyrektorerm ogrodu botanicznego w Paryżu. W 1854 został członkiem Francuskiego Towarzystwa Botanicznego, w 1867 członkiem Legii Honorowej, w 1894 członkiem Royal Society w Londonie^[1].

Jest autorem m.in. 4-tomowego dzieła „Dictionnaire de botanique” wydanego w latach 1876–1892. Praca ta zawiera ryciny o dużej wartości artystycznej. W 12 tomie dzieła „Flora brasiliensis” opisał Dichapetaleae. Zredagował także rozdział o Phytocreneae w tomie 17 dzieła „Prodromus systematis naturalis regni vegetabilis” Augustina Pyramusa de Candolle^[1].

Przy nazwach naukowych utworzonych przez niego taksonów standardowo dodawany jest skrót jego nazwiska Baill.^[2] (zobacz: lista skrótów nazwisk botaników i mykologów). Na jego cześć nazwano rodzaj roślin Baillonia Bocq. & Baill.

Przypisy

↑ ^a ^b RobertR. Zander RobertR., UlmerU. Verlag UlmerU., Handwörterbuch der Pflanzennamen, Stuttgart 1984, ISBN 3-8001-5042-5 .
↑ Index Fungorum [online] [dostęp 2021-11-27] .

[biog-1] RobertR. Zander RobertR., UlmerU. Verlag UlmerU., Handwörterbuch der Pflanzennamen, Stuttgart 1984, ISBN 3-8001-5042-5 .

[if-2] Index Fungorum [online] [dostęp 2021-11-27] .

[1]

[2]