Henri Michel

Henri Michel
Data i miejsce urodzenia	29 października 1947 Aix-en-Provence, Francja
Pozycja	pomocnik
Kariera piłkarska
Lata Klub M (G) 1964–1966 1966–1982 AS Aixoise FC Nantes 36 (3) 531 (81)
Występy w reprezentacji
Lata Reprezentacja 1969–1980 Francja 58 (4)
Kariera trenerska
Lata Klub/reprezentacja 1982–1984 1984–1988 1990–1991 1994 1995 1995–2000 2000–2001 2001 2001–2002 2003–2004 2004–2006 2006 2006–2007 2007 2008–2009 2009 2010 2011 Francja U-21 Francja Paris SG Kamerun Al Ain FC Maroko Zjednoczone Emiraty Arabskie Aris Saloniki Tunezja Raja Casablanca Wybrzeże Kości Słoniowej Al-Arabi SC Zamalek SC Maroko Mamelodi Sundowns Zamalek SC Raja Casablanca Gwinea Równikowa
Dorobek medalowy Reprezentacja Francja Mistrzostwa świata III miejsce Meksyk 1986 (trener) Igrzyska olimpijskie Złoto Los Angeles 1984 piłka nożna (trener) Reprezentacja Wybrzeże Kości Słoniowej Puchar Narodów Afryki Srebro Egipt 2006 (trener)

Henri Michel (ur. 29 października 1947 w Aix-en-Provence) - były francuski piłkarz i trener piłkarski. W latach 1984-1988 był selekcjonerem reprezentacji Francji, z którą zdobył brązowy medal na mundialu 1986. Od 2004 do 2006 roku był trenerem drużyny narodowej Wybrzeża Kości Słoniowej, którą jako pierwszy szkoleniowiec w historii wprowadził do mistrzostw świata. Po mundialu 2006 został opiekunem piłkarzy katarskiego Al-Arabi. W październiku 2006 roku po słabym starcie w lidze dostał wymówienie. Dwa miesiące później podpisał krótkoterminowy kontrakt z egipskim Zamalkiem Kair, który rozwiązał, gdy otrzymał propozycję prowadzenia (po raz drugi w karierze) reprezentacji Maroka.

Kariera piłkarska

Przez całą piłkarską karierę związany był z FC Nantes. Przez siedemnaście lat był jego podstawowym zawodnikiem, jednym z wyróżniających się ogniw zespołu, który pod koniec lat 70. nie miał sobie równych w lidze francuskiej. Bogatą, zarówno w krajowe trofea, jak w występy w narodowej reprezentacji, karierę zakończył w 1982 roku, w wieku trzydziestu pięciu lat.

Sukcesy piłkarskie

• mistrzostwo Francji 1973, 1977 i 1980, wicemistrzostwo Francji 1967, 1974, 1978, 1979 i 1981, Puchar Francji 1979 oraz finał Pucharu Francji 1970 i 1973 z FC Nantes

W reprezentacji Francji od 1967 do 1980 roku rozegrał 58 meczów i strzelił 4 gole.

Kariera trenerska

Jeszcze jako zawodnik Nantes dostał się do sztabu selekcjonera reprezentacji Michela Hidalgo, u którego przez cztery lata terminował jako asystent. Ukoronowaniem wspólnej pracy było pierwsze w historii francuskiego futbolu mistrzostwo Europy, wywalczone na własnych boiskach w 1984 roku.

Po turnieju Hidalgo zrezygnował z prowadzenia kadry, a na swojego następcę wyznaczył właśnie Michela, który w tym samym roku, jako selekcjoner młodzieżowej reprezentacji, zdobył złoto na Igrzyskach Olimpijskich. Pierwszym sprawdzianem umiejętności nowego trenera były Mistrzostwa Świata 1986. Francuzi, z Platinim, Batsem, Tiganą i Giressem w składzie, po zwycięstwach nad faworyzowanymi Włochami i Brazylijczykami pewnie zmierzali do finału. W półfinałowym meczu z RFN przegrali jednak 0:2. Dzięki wygranej w meczu o trzecie miejsce z Belgią wracali do kraju z tarczą, a Michel pobił osiągnięcie swojego mistrza Hidalgo, który cztery lata wcześniej przegrał w meczu o brąz z Polską. W eliminacjach do Mistrzostw Europy 1988 Trójkolorowi, mimo iż w grupie wylosowali m.in. Związek Radziecki i NRD, startowali z pozycji faworytów. Jednak już po pierwszych, słabych meczach (remis z Islandią, remis i porażka z Norwegią) stracili szansę na awans z grupy. Pierwszy raz w historii obrońca trofeum nie awansował do turnieju mistrzowskiego. Henri Michel ustąpił ze stanowiska, na rzecz swojego podopiecznego Platiniego, po słabym starcie do mundialu 1990 w listopadzie 1988 roku.

Przez kolejne dwa lata pracował dla krajowego związku, a w 1991 roku, po nieudanej przygodzie w Paris Saint-Germain, na prawie trzy lata zrezygnował z pracy szkoleniowej.

W połowie lat 90. rozpoczął się zupełnie nowy etap przygody trenerskiej Michela. Najpierw po zwolnieniu Jules'a Nyonghy na kilka miesięcy przed mundialem 1994 został selekcjonerem Kamerunu, a później przez pięć lat trenował piłkarzy Maroka, z którymi w 1998 roku grał w finałach mistrzostw świata. Był również selekcjonerem Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W 2001 roku na krótko powrócił do Europy, ale w greckim Arisie Saloniki pożegnano się z nim już po kilku pierwszych meczach. W tym samym roku wywalczył z Tunezją awans na mundial 2002, ale szefowie federacji cztery miesiące przed turniejem postanowili go zdymisjonować. Oficjalnym powodem był słaby występ reprezentacji w Pucharze Narodów Afryki.

W 2003 roku prowadzona przez niego marokańska Raja Casablanca sięgnęła po najcenniejsze klubowe trofeum w futbolu afrykańskim – Puchar Mistrzów Afryki.

Od 2004 do 2006 roku był selekcjonerem Wybrzeża Kości Słoniowej, z którym pierwszy raz w historii wywalczył awans do mistrzostw świata. Na cztery miesiące przed turniejem drużyna WKS wywalczyła wicemistrzostwo kontynentu na rozgrywanym w Egipcie Pucharze Narodów Afryki. W Niemczech "Słonie" przegrały dwa pierwsze spotkania (z Holandią i Argentyną), więc zwycięstwo w ostatnim z Serbią i Czarnogórą 3:2 miało wyłącznie charakter prestiżowy. Po mistrzostwach Michel złożył dymisję.

Sukcesy trenerskie

• złoto na Igrzyskach Olimpijskich 1984 z młodzieżową reprezentacją Francji
• III miejsce na Mistrzostwach Świata 1986 z reprezentacją Francji
• start (runda grupowa) w Mistrzostwach Świata 1994 z reprezentacją Kamerunu
• awans do Mistrzostw Świata 1998 i start w tym turnieju (runda grupowa) oraz ćwierćfinał Pucharu Narodów Afryki 1996 z reprezentacją Maroka
• awans do Mistrzostw Świata 2002 z reprezentacją Tunezji
• awans do Mistrzostw Świata 2006 i start w tym turnieju (runda grupowa) oraz wicemistrzostwo Afryki 2006 z reprezentacją Wybrzeża Kości Słoniowej
• mistrzostwo Maroka 2004 i Puchar Mistrzów Afryki 2004 z Rają Casablanca

Linki zewnętrzne

Statystyki w bazie playerhistory.com

poprzednik: Tomislav Ivić

Trener PSG lipiec 1990 – czerwiec 1991

następca: Artur Jorge