Przejdź do zawartości

Henry Slocum (tenisista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henry Slocum
ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

28 maja 1862
Syracuse

Data śmierci

22 stycznia 1949

Gra

praworęczna, jednoręczny backhand

Status profesjonalny

1884

Zakończenie kariery

1913

Gra pojedyncza
US Open

W (1888, 1889)

Gra podwójna
Wimbledon

W (1889)

Henry Warner Slocum junior (ur. 28 maja 1862 w Syracuse, zm. 22 stycznia 1949) – amerykański tenisista, zwycięzca mistrzostw Stanów Zjednoczonych w grze pojedynczej i podwójnej.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Henry’ego Warnera (seniora), generała w czasie wojny secesyjnej i członka Izby Reprezentantów. Ukończył prawo na Uniwersytecie Yale, uczestnicząc w akademickich rozgrywkach futbolowych i tenisowych.

Od 1884 uczestniczył także w mistrzostwach Stanów Zjednoczonych (obecnie US Open), w 1887 dochodząc po raz pierwszy do finału. W finale turnieju pretendentów (All Comers) pokonał Howarda Taylora, ale we właściwym finale (challenge round) musiał uznać wyższość Richarda Searsa. Rok później Slocum wykorzystał nieobecność Searsa i w finale turnieju pretendentów ponownie pokonał Taylora, a tytuł przypadł mu walkowerem (zgodnie z regulaminem Sears, jako obrońca tytułu, miał zagwarantowany udział w kolejnym finale challenge round). Tym samym został drugim w historii zwycięzcą mistrzostw Stanów Zjednoczonych.

W 1889 Slocum obronił tytuł po pokonaniu Quincy’ego Shawa. Rok później poniósł porażkę w finale z Oliverem Campbellem, po czym zrezygnował ze startu w mistrzostwach w 1891 roku. W latach 1892–1902 nie startował w turnieju, zajmując się praktyką prawniczą w Nowym Jorku.

W latach 1892–1893 funkcję prezesa Amerykańskiego Stowarzyszenia Tenisowego. Powrócił do regularnej rywalizacji w 1903 i uczestniczył jeszcze w dziewięciu turniejach mistrzowskich.

W 1888 i 1889 Slocum był liderem rankingu amerykańskiego. W mistrzostwach Stanów Zjednoczonych wygrał także jeden raz konkurencję debla, z Howardem Taylorem w 1889. Ponadto dwukrotnie przegrywał w finałach debla, w 1885 w parze z Percym Knappem i w 1887 wspólnie z Howardem Taylorem.

W 1955 został wpisany do grona pierwszych członków Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.

Finały w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (2–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1887 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Richard Sears 1:6, 3:6, 2:6
Zwycięzca 1. 1888 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Howard Taylor 6:4, 6:1, 6:0
Zwycięzca 2. 1889 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Quincy Shaw 6:3, 6:1, 4:6, 6:2
Finalista 2. 1890 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Oliver Campbell 2:6, 6:4, 3:6, 1:6

Gra podwójna (1–2)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1885 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Percy Knapp Stany Zjednoczone Joseph Clark
Stany Zjednoczone Richard Sears
3:6, 0:6, 2:6
Finalista 2. 1887 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Howard Taylor Stany Zjednoczone James Dwight
Stany Zjednoczone Richard Sears
4:6, 6:3, 6:2, 3:6, 3:6
Zwycięzca 1. 1889 U.S. National Championships, Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Howard Taylor Stany Zjednoczone Oliver Campbell
Stany Zjednoczone Valentine Hall
6:1, 6:3, 6:2

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]