Przejdź do zawartości

Henryk Rechowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Rechowicz
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1929
Dąbrowa Górnicza

Data śmierci

17 czerwca 2004

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia kultury fizycznej, historia najnowsza Polski, historia nowożytna i najnowsza
Alma Mater

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

Doktorat

1962
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1966
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1969

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Śląski Instytut Naukowy
Uniwersytet Śląski w Katowicach
Akademia Wychowania Fizycznego w Katowicach

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Henryk Witold[1] Rechowicz (ur. 15 czerwca 1929 w Dąbrowie Górniczej[1][2], zm. 17 czerwca 2004[3][2]) – polski historyk, nauczyciel akademicki, działacz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1972–1980 rektor Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Jana i Katarzyny[1]. Ukończył studia historyczne latach 1957–1960 w trybie zaocznym w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR. W 1962 uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Wrocławskim zaś stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1966 na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tytuł naukowy profesora uzyskał w 1969, zaś profesorem zwyczajnym nauk humanistycznych został w 1974.

W latach 1963–1972 pełnił funkcję dyrektora Śląskiego Instytutu Naukowego w Katowicach. Był kierownikiem Zakładu Historii Najnowszej Instytutu Historii Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego. Zasiadał w Komitecie Nauk Historycznych PAN. Autor haseł w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego[4] i w Polskim Słowniku Biograficznym[5].

W okresie Polski Ludowej był czołowym aktywistą PZPR w województwie katowickim. Na VII Zjeździe PZPR w grudniu 1975 wybrany na zastępcę członka Komitetu Centralnego PZPR (do 1980)[6].

W ostatnich latach pracy zawodowej zajmował stanowisko profesora Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach.

Jego działalność naukowa dotyczyła głównie historii ruchu komunistycznego, dziejów Zagłębia Dąbrowskiego i Górnego Śląska oraz historii sportu.

Grób prof. Henryka Rechowicza na cmentarzu ewangelickim przy ul. Francuskiej w Katowicach

Został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Katowicach (kwatera 8-1-9)[2].

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotą Odznaką Trybuny Robotniczej[7]. Laureat Nagrody "Trybuny Ludu" w dziedzinie upowszechniania marksizmu-leninizmu i polityki PZPR (1972)[8].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Pierwsze wybory. Rola PPR w wyborach do Sejmu Ustawodawczego w 1947 r. w województwie śląsko-dąbrowskim, Katowice 1963 (rozprawa doktorska)
  • Sejm Śląski 1922-1939, Katowice 1965 (praca habilitacyjna)
  • Związek Weteranów Powstań Śląskich 1945-1949, Katowice 1966
  • Aleksander Zawadzki. Życie i działalność, Kraków 1969
  • Powstańcy śląscy w Polsce Ludowej 1945-1949, Katowice 1970
  • Konsekwentna lewica. Komunistyczna Partia Polski, tom 227 serii wydawniczej Omega, Warszawa 1972
  • Bolesław Bierut 1892-1956, Kraków 1974
  • Historia ruchu robotniczego w Zagłębiu Dąbrowskim, Katowice 1981
  • Wojewoda śląski dr Michał Grażyński, Warszawa-Kraków 1988
  • Sport na Górnym Śląsku do 1939 roku, Katowice 1997
  • Dzieje sportu w województwie śląsko-dąbrowskim (1945-1950), Katowice 1999

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2025-06-13].
  2. a b c GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz parafialny w Katowicach [online], katowiceewangelicki.grobonet.com [dostęp 2025-06-13].
  3. HENRYK RECHOWICZ - NEKROLOG [online], Gazeta Uniwersytecka UŚ [dostęp 2025-06-13].
  4. Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 1: A-D, red. nacz. Feliks Tych, Warszawa: "Książka i Wiedza", 1978, s. 5
  5. Dane autorów PSB – Dariah-Lab [online], prunus-208.man.poznan.pl [dostęp 2025-06-13].
  6. Zastępcy członków Komitetu Centralnego, "Życie Warszawy", nr 288, 13 grudnia 1975, s. 2.
  7. Spotkanie członków kierownictwa partii ze środowiskiem dziennikarskim [w:] "Trybuna Robotnicza", nr 137, 11 czerwca 1973, s. 3.
  8. Nagrody "Trybuny Ludu", "Trybuna Ludu", nr 259, 16 września 1972, s. 1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]